Lost Symbol: Dan Brown

వ్యాసం రాసిపంపినవారు: మలక్‍పేట రౌడీ

నేను ముందే చెప్పాను – ఏం చెప్పానంటే “ఇప్పటిదాకా ఒక్క బుక్ రివ్యూ కూడా వ్రాయలేదు, నాలాంటివాడి రివ్యూ ప్రచురిస్తే మీ సైటేమౌతుందో అని భయంగా ఉంది” అని –

“ఏమి ఫరవాలేదు – నీకెందుకూ? మేమున్నాం కదా!” అని సంపాదకురాళ్ళిద్దరూ భరోసా ఇచ్చారు. సరే! “కందకి లేని దురద కత్తిపీటకెందుకు? చదివేవాళ్ళుండాలేగాని ప్రపంచంలో కీబోర్డులన్నీ మనవే కదా!” అనుకుని దీనిని మీ అందరి మీదకి వదులుతున్నా. “దీనిని” అంటే – డెన్ బ్రౌన్ వ్రాసిన “లాస్ట్ సింబల్” నవల మీద రివ్యూ ని .. పుస్తకం కొన్న రోజు అట్లాంటాలో వరదలు! (ఆ రోజు అక్కడే ఉన్నా) చదవడం పూర్తి చేసిన రోజు ఆంధ్రాలో వరదలు!!

తనతో తనే పోటీ పడడం చాలా కష్టం. “అనుకున్నది ఒక్కటీ , అయినది ఒక్కటి బోల్తా కొట్టావులే చదువరి మామా!” అనేటట్టు సాగే డిజిటల్ ఫోర్ట్రెస్, డిసెప్షన్ పాయింట్, ఏంజెల్స్ & డీమన్స్, డావించి కోడ్ లాంటి రచనలతో సూపర్ రచయిత అయిన డెన్ బ్రౌన్ గత నెల అట్టహాసంగా విడుదలైన తన లాస్ట్ సింబల్ నవలని(విడుదలైన రెండోరోజు నేనెక్కిన ఫ్లైట్ లో కనీసం ఎనిమిది మంది చేతిలో ఈ పుస్తకం చూశా) తన మునుపటి నవలల స్థాయికి తీసుకెళ్ళే ప్రయత్నమైతే చేశారు. న్యూయార్క్ టైంస్, డెన్వర్ పోస్ట్, వాషింగ్‌టన్ పోస్ట్ బుక్ వరల్డ్, చికాగో ట్రిబ్యూన్ లాంటి పత్రికలు నవలని ఆకాశానికెత్తేశాయి.

ఇంకా చదవగలుగుతున్నారా? పడిపోలేదా?? అయితే నా రివ్యూ చదవగల ఓపిక, శక్తి మీకున్నట్టే – ఇక మొదలెడతా –

ఇక కధలోకొస్తే:

ఆరంభంలో మన చిరంజీవిలానో, బాలయ్యలనో హీరో గారు ఆకాశాన్ని, భూమిని చీల్చుకుని ప్రవేశించరు. చాలా సీధాసాదాగా ఒక పీడకల నేపధ్యంలో హీరో రాబర్ట్ లేంగ్‌డన్ గారి ఇంట్రో ఉంటుంది. లేంగ్‌డన్ తన మిత్రుడు పీటర్ సాల్మన్ ఆహ్వానం పై వాషింగ్డన్ డీసీ కేపిటల్ బిల్డింగులో ఉపన్యాసమివ్వడానికి వెళ్ళడంతో డ్రామా మొదలవుతుంది. తీరా అక్కడికి వెళ్ళాక ఆ ఆహ్వానం పంపించింది పీటర్ సాల్మన్ కాదనీ, మరెవరో అని తెలియడంతో కధ “బ్రౌన్” తరహా మలుపు తిరుగుతుంది. ఈ లోగా మలక్ (అవును నిజంగానే) అనే పాత్ర రంగప్రవేశం చేసి సంచలనాలు సృష్టిస్తూ ఉంటుంది. లేంగ్‌డన్‌కేమో అనుకోని కష్టాలు మొదలవుతాయి. సి.ఐ.ఏ. రంగ ప్రవేశం చేస్తుంది. పీటర్ సాల్మన్ చెల్లెలు కేథరీన్ ఒక సైంటిస్టుగా పాఠకులకి పరిచయమౌతుంది. ఈలోగా పీటర్ సాల్మన్ అంతర్ధానం, ఆయన “మేసన్” జీవితపు వివిధకోణాల వర్ణనలతో కధ రసకందాయంలో పడుతుంది.

దేనినైనా వర్ణించడంలో బ్రౌన్ కి బ్రౌనే సాటి. కధ మధ్యలో వర్ణనలని, ఫ్లేష్ బేక్ లని చాలా చక్కగా ఇరికిస్తారాయన. నాసా గురించి డిసెప్షన్ పాయింట్‌లో, కంప్యూటర్ సెక్యూరిటీ గురించి డిజిటల్ ఫోర్ట్రెస్ లో, వేటికన్ గురించి ఏంజెల్స్ & డీమన్స్ లో ఇంకా లాస్ట్ సప్పర్ తదితర విషయాల గురించి డావించీ కోడ్ లో ఆయన వర్ణన అమోఘం. ఈ నవలలో ఆయన కేపిటల్ బిల్డింగుని వర్ణిస్తారు. కానీ అక్కడక్కడ మరీ ఎక్కువ వర్ణించేశారేమో అనిపిస్తుంది. పేజీలకి పేజీలు వర్ణనలకి కేటాయించారు రచయిత. అంతేకాక మలక్ పాత్ర వర్ణన కూడా సాగదీయబడి, కాస్తంత విసుగు తెప్పిస్తుంది. – మొదటిసారి బ్రౌన్ నవల చదువుతున్నవారికి ఫరవాలేదు గానీ, మిగతావి చదివినవరికి చిరాకెయ్యడం ఖాయం. అయితే కధ మొదలయ్యే తీరు, తిరిగే మలుపులు పాఠకులని ముందుకి కదిలేలా చేస్తాయి. మధ్యమధ్యలో ఊపిరిబిగపట్టే క్షణాలు కూడా ఉంటాయి గానీ, మునుపటి నవలల అనుభూతి రాదు – బహుశ: అవి చదివిన వాళ్ళకి రచయిత శైలి అలవాటయిపోవడం వల్లనేమో. కొత్తదనం లోపించింది అన్న భావనకూడా అక్కడక్కడ కలుగుతుంది. పాఠకులు కధలో మునిగిపోవడానికి అవసరమైన మసాలా ఉన్నా, అమేరికనైజ్డ్ మసాలాలా ఘాటులేకుండా లేకుండా ఉంటుంది.

కధ మధ్యకొచ్చేసరికి మలక్ గారి విశ్వరూపం బయటపడుతుంది. కేపిటల్ బిల్డింగులో దేనికోసమో ఒక వైపు హీరోగారూ ఆయనతో కలిసి ఒక సీ ఐ యే మహిళా అధికారి, మరొక వైపునుండి మలక్ ప్రయత్నిస్తూ ఉంటారు. మన మలక్ గారు బ్లాగరులనే కాదు, సీ ఐ యే ని కూడ కాల్చుకు తింటారండోయ్. ఆ అధికారికి ఎందుకో మలక్ అంటే దడ. దీనిని సిణిమాగా తెలుగులో తీస్తే ఆ అధికారికి మలక్ గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా

” అదిరేటి ట్రేప్ మీరేస్తే, దానికి ఝలక్కు నేనిస్తే,

దడ … మీకు దడ …

కేపిటల్ లోకి మీరొస్తే, మీ కళ్ళుగప్పి నే పోతే ..

దడ … మీకు దడ ..”

అనే పాట సరిగ్గా సరిపోతుంది :))

మలక్ అంటే సి.ఐ.ఏ కి ఎందుకంత భయమో అనేది సస్పెన్సులో ఒక భాగం. కానీ “మలక్ ని ఆపకపోతే దేశానికే ప్రమాదం” అనే సి.ఐ.ఏ అధికారి మాట కొంత ఆసక్తి కలిగిస్తుంది.

ఈ లోగా పీటర్ ని ఎత్తుకెళ్ళింది మలకే నని తెలుస్తుంది. అతన్ని వదిలిపెట్టడానికి కొన్ని షరతులు విధిస్తాడు. ఆ షరతులకి ఒప్పుకోవడలో హీరో కి, సి.ఐ.ఏ కి విభేదాలు తలెత్తుతాయ్, దానితో హీరో సి.ఐ.ఏ నుండి పారిపోతాడు. పారిపోతూ పారిపోతూ పీటర్ చెల్లెలు కేథరీన్ ని కలుస్తాడు. ఈ కేథరీన్ తన మీద దాడీచేసిన మలక్ ని తప్పించుకుని పారిపోయి వస్తుంది అప్పటికే. ఈ దశ లో వీరు చెయ్యాల్సిన పని, పీటర్ ని విడిపించడం, అతన్ని విడిపించాలంటే అప్పటిదాకా లభ్యమైన “క్లూ” లతో ఒక రహస్యాన్ని చేదించడం. దానికోసం వీరిద్దరూ పడే కష్టాల మధ్య కధ సాగుతుంది – ఒక వైపు శి ఐ ఏ, మరొకవైపు మలక్ వెంబడిస్తుండగా. అసలీ మలక్ గాడు ఎవడు, వీళ్ళని ఎందుకింత వేధిస్తున్నాడు, వీడంటే సీ.ఐ.ఏ కి ఎందుకు భయం అనే ప్రశ్నలు పాఠకులలో రేకెత్తించి వదిలేస్తారు రచయిత.

కధ మధ్యభాగం మాత్రం రచయిత అద్భుతంగా మలచారు. అనుకోని మలుపులు, ఊహించని సంఘటనలతో పేజీలు పరిగెడుతుంటాయ్. జరిగే సంఘటనలని చాలా తెలివితో “హై ఐ.క్యూ.” సన్నివేశాలుగా తీర్చిదిద్దినందుకు రచయితని మెచ్చుకోవాల్సిందే (అయితే కొన్ని హై ఐ.క్యూ. సన్నివేశాలు ఊహించగలిగినవిగానే ఉన్నాయి). కానీ రచయిత చేసిన చిన్న తప్పు జపాన్ నేపధ్యం గల పాత్రని సి ఐ ఏ అధికారిగా పెట్టడం. దానివల్ల ఆమె పాత్ర పాసిటివో నెగెటివో ఊహించడం పాఠకులకి సులువైపోతుంది, రాజకీయకారణాల వల్ల. హిందూ కుటుంబ నేపధ్యంలో తీసిన సినిమాలో ఒకే ఒక ముస్లిం పాత్ర ఉంటే ఆ పాత్ర విలన్ అయ్యే అవకాశం ఎంత శాతం ఉంటుందో ఊహించలేమా?

హీరో హీరోయిన్‌లు మలక్ చేతిలో చిక్కడం, మలక్ సీ ఐ ఏ ని బోల్తాకొట్టించడం, మలక్ తెలుసుకోవాలనుకుంటున్న అతి పెద్ద రహస్యం (“లాస్ట్ సింబల్“)తో ముగింపు మొదలవుతుంది. ఆ రహస్యం తెలియాలంటే హీరో దగ్గర ఉన క్లూలు అర్ధం చేసుకోవాలి అవేమో ఆయనగారికి తప్ప మరెవరికీ అర్ధంకావు (మధ్యలో హీరోయిన్ కూడ సహాయపడుతుంది అనుకోండి). ఆ రహస్యం మలక్ కి తెలుస్తుందా, హీరో చెప్తాడా, చైప్ప్నా మలక్ కి అర్ధమవుతుందా, అసలు ఈ మలక్ పాత కధ ఏమిటి అనే విషయాలు తెలుస్తాయ్. చివరకి ఆ రహస్యపు లాస్ట్ సింబల్ అనేది ఏమిటో పాఠకులకి తెలియడంతో కధ ముగుస్తుంది.

ఏదేదొ జరుగుతుందనే అంచనాల్లో ఉన్నవారికి ముగింపు చాలా పేలవంగా అనిపిస్తుంది. రచయిత పాఠకులని హిమాలయాల మీదకి తీసుకెళ్ళి ఒక్క సారి కింద పడేసినట్టు అనిపిస్తుంది. ఆఖరి 20-30 పేజీలు చాలా మందికి నచ్చకపోవచ్చు కూడా. అయితే పాఠకుల అంచనాలకి భిన్నంగా ముగింపు పెట్టాలన్నది రచయిత ఉద్దేశ్యం కావచ్చు (రాంగోపాల్ వర్మ లా). ఏవేవో ఊహల్లోకి తీసుకెళ్ళే కొన్ని సంఘటనలు ఏమీ కానట్టు తేలిపోతాయి. ఏమయ్యిందో అర్ధమయ్యేలోపు కధ అయిపోతుంది. “ఏదేదో ఊహించుకున్నామే, అప్పుడే అయిపోయిందా?” అనే భావన పాఠకులకి కలుగుతుంది. విభిన్నమైన ముగింపయినా ఇది డేన్ బ్రౌన్ తరహా ముగింపు అయితే కాదు.

పోతే, మత గ్రంధాలలో ఉండే సైన్సును అక్కడక్కడ స్పృశిస్తూ, వాటో మధ్య సంబంధాన్ని వర్ణించే పుటలు పాఠకులలో ఆసక్తి రేకెత్తించవచ్చు. (నాస్తిక వాదులు దీనిని చదివి ఏమంటారో మరి) – ఉపనిషత్తులని వాడుకున్నామన్న హైసెన్‌బర్గ్, ష్రోడింగర్ల ఒప్పుకోలును ఈ నవల ఉదహరిస్తుంది.

మొత్తానికి ఇది “ఫరవాలేదు” అనిపించే నవల. చదవని వాళ్ళు “అయ్యో చదవలేకపోయామే” అని అస్సలు బాధపడక్కరలేదు. బ్రౌన్ రచనా శైలి, తెలివైన సన్నివేశాలు, వివరణాత్మక వర్ణనలు, ఔకోని మలుపులు ఈ నవలకి తలమానికాలయితే, పేలవమైన ముగింపు, కొన్ని చోట్ల సాగదీయబడిన వర్ణనలు, ఊహించగలిగిన సన్నివేశాలు పాఠకులని నిరాశపరిచే అంశాలు.

ఈ నవలకి నా రేటింగ్ 3/5  (అయిదుకి మూడు మార్కులు)