ఎందుకీ పరుగుపందెం?

‘కంప్యూటర్‌లో జాతకాలు చూసి పెళ్లి చేస్తే, కమాండిస్తేగానీ కదల్లేని కొడుకు పుట్టేట్ట’ అంటూ మా అధ్యాపకులు ఒకాయన చమత్కరించేవారు. ఇప్పుడు కంప్యూటర్లూ, జాతకాలు, చాటింగులు పెళ్లిళ్లని కుదురుస్తున్నాయి, అవే బంధాల్ని శాసిస్తున్నాయి అని అంతర్జాలంతో ఏ కాస్త పరిచయం ఉన్నవారైనా, మాట్రిమోనియల్‌ వెబ్‌సైట్ల పనితీరు తెలిసినవారెవరైనా కాదని అనరు. ఈనాటి బంధాలను – ముఖ్యంగా వైవాహిక వ్యవస్థను యాంత్రిక సంస్కృతి, కెరీరిజం ఎంతగా నియంత్రిస్తోందో, మనుషులు వాటికి ఎంతగా దాసోహమైపోతున్నారో తెలియజేసే కథ వివిన మూర్తిగారి ‘వాల్‌పేపర్‌’.

స్థూలంగా కథ ఇదీ – ఇద్దరు సాఫ్ట్‌వేర్‌ ఉద్యోగులు. ఒకేరకం పనిచేసేవారు ఒకరినొకరు వివాహమాడితే ్‌అభివృద్ధి ఉంటుందని నమ్మి, ఇద్దరూ అన్నిటా సమానమేనని నిరూపించుకుని, ఎప్పుడూ ఒకరి కెరీర్‌కు మరొకరు అడ్డురామనే ఒప్పందంతో పెళ్లి చేసుకుంటారు. ఆమె ఆదమరుపుగా ఉన్నప్పుడు బొజ్జలోకి చొరబడిన శిశువు అబార్షన్‌తో ఆస్పత్రి చెత్తలోకి పడిపోతాడు. మళ్లీ శిశువు అమ్మ కడుపులోకి రావడానికి ఆరేళ్లు పట్టింది. ‘ఈ ఆరు సంవత్సరాలూ చాటింగ్‌ ద్వారా మాట్లాడుకోవడానికి అమ్మానాన్నకి దొరికినంత సమయం నేరుగా మాట్లాడుకోవడానికి దొరకలేదు’ అంటాడు శిశువు. ఆరేళ్లు వాళ్లు ఏమేం చేశారంటే పెద్ద ఇల్లు కట్టడం, షేర్ల లావాదేవీలు, పని ఇచ్చే ఛాలెంజ్‌, ఎగ్జయిట్‌మెంట్‌, పెద్ద రెస్టారంట్లలో డిన్నర్లతో ఆనందాన్ని వ్యక్తం చేసుకోవడాలు… ఇన్ని చేశారు. ఎట్టకేలకు భర్త కన్నా కాస్త ముందుగా పైబ్యాండ్‌విడ్త్‌లోకి ప్రవేశించిన భార్య ఈ చిన్ని ప్రాణి లోకంలోకి వచ్చే అవకాశాన్నిచ్చింది. బిడ్డ తొలి రూపాన్ని డాక్టర్లు స్కాన్‌ చేసి టేప్‌ చేస్తే దాన్ని తన పీసీలో వాల్‌ పేపర్‌గా, స్క్రీన్‌ సేవర్‌గా అమర్చుకుంటుందామె. బిడ్డ ఏ రోజు, ఏ క్షణాన పుడితే జాతక చక్రం అద్భుతంగా ఉంటుందో ముందే అంచనా వేసి బిడ్డ రాకకోసం సిద్ధమవుతాడు అతను. అనుకోకుండా నెలలు నిండక ముందే జరిగే ప్రసవం వల్ల బిడ్డను కని చనిపోతుందామె. ‘వీడు హంతకుడు, వీడి మొహం చూడను’ అంటూ ఆ బిడ్డను అసహ్యించుకుంటాడు తండ్రి. పోయిన భార్య ఫోటోను తన కంప్యూటర్‌లో వాల్‌ పేపర్‌ గా అమర్చుకుని ఆమె పోయిన దుఃఖాన్ని మర్చిపోవడానికి పనిలోనే మునిగితేలుతుంటాడు. పిల్లాడి అమ్మమ్మ, తాతలను ఒప్పించి బిడ్డను తమ దగ్గరే ఉంచుకుంటాడు తాత (నాన్న తండ్రి). నేలది తీసి నెత్తికి రాసుకోవడం ఏమిటని ఈసడింపుతో నాన్నమ్మ ఆ పసివాడివైపే చూడదు. అయినా తాతే అన్నీ అయి ఆ పిల్లాడికి ‌సత్యం అని పేరు పెట్టి పెంచుతుంటాడు. సత్యానికి తండ్రికి చేరువకావాలని ఆశ. దాన్ని ఆ కంప్యూటర్ మేధావి ఎప్పటికప్పుడు క్రూరంగా అణిచేస్తుంటాడు. స్కూల్లో చేరిన సత్యం తనకు ఫస్ట్‌ ర్యాంక్‌ వచ్చిన విషయాన్ని నాన్నకు చెబుదామని ఆశగా వెళతాడు. ఏదో ప్రోగ్రామ్‌ను రన్‌ చేస్తున్న ఆనందానికి అంతరాయం కలిగించాడనే సాకుతో ఈ పసివాణ్ని చావబాదేస్తాడు ఆ తండ్రి. ఒళ్లు తెలియని జ్వరం వచ్చేసిన పసివాడు సత్యం ‘‌చచ్చిపోతే – నేనూ అమ్మనవుతా – నాన్న కంప్యూటర్‌ లో వాల్‌ పేపర్‌ అవుతా – నాన్న ఒళ్లో కూర్చోబెట్టుకుంటాడు – నన్ను చూస్తాడు – నా కోసం ఏడుస్తాడు…’ అంటూ కలవరిస్తూ చావుకు చేరువవుతుంటాడు ‘వాల్‌ పేపరవ్వాలన్న కోరిక ముందుకి తోస్తోంది’ అన్న సత్యం వాక్యంతో కథ ముగుస్తుంది.

ఒక స్త్రీ, ఒక పురుషుడు – వాళ్ల మధ్య ఉండే సహజ వాంఛలోంచీ సహజమైన జీవితంలోంచీ కాకుండా, వాళ్ల మధ్య ఉండే తీరిక, ఒప్పందాల్లోంచీ జన్మించిన గర్భస్థ శిశువు చెప్పుకునే కథ ఇది. ఒకరకమైన కృతిమత్వం, పరుగుపందెం, కెరీరిజం. వీటికి అర్థం పరమార్థం ఏమైనా ఉన్నాయా అంటే అదీలేదు. డబ్బుప్రేరకం కాని స్థితిని కూడా దాటేసిన వాళ్ల లక్ష్యం ఏమిటి? ఏ పైమెట్టు ఎక్కడానికీ పరుగు? ఇన్ని ఆలోచనలు రగులుతాయి ఈ కథ చదవడం పూర్తి చేశాక.

ఎక్కడా ఆపకుండా చదివించగలగడం, చదివాక ఆలోచనలో పడెయ్యగలగడం, చాలాకాలం వెంటాడటం, ఒక్క అనవసరమైన వాక్యమూ వర్ణనా లేకుండా పట్టుగా, వ్యగ్రంగా నడిచే శైలి… వెరసి ‘వాల్‌ పేపర్‌’ను ఏ లెక్కలో చూసినా మంచి కథల జాబితాలోకి చేరుస్తాయి. అందుకే ఇది 2005 వార్షిక కథల సంకలనాల్లో స్థానం పొందింది.
‘ప్రశ్నలు ప్రాథమికమైన కొద్దీ జవాబులు సంక్లిష్టమవుతాయి…’ అంటుందో పాత్ర ఈ కథలో. సాహిత్యం, కథలు ఎందుకు చదవాలి, ఎందుకు రాయాలి, ఆ వ్యాసంగం ప్రయోజనాలు ఏమిటి అన్న ప్రశ్న కూడా అలాంటిదే. అంత ప్రాథమికమైన ప్రశ్నకు సమాధానం సరళంగా ఒక్కముక్కలో ఎవరూ చెప్పలేకపోవచ్చు. మంచి సాహిత్య ప్రభావం తప్పకుండా పాఠకుల మీద ఉంటుంది. ‘వాల్ పేపర్’ చదివిన ప్రతిసారీ నాకు కళ్లనీళ్లొస్తాయంటే, ఇంట్లో పిల్లలున్నప్పుడు కంప్యూటర్‌, సెల్‌ ఫోన్‌ వాడకూడదన్న నిర్ణయాన్ని తీసుకునేలా చేసిందంటే – మీరెవరూ నమ్మకపోవచ్చు. కధ చదివితే తప్పకుండా నమ్ముతారు!

(వాల్ పేపర్ 27 నవంబర్‌ 2005 ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి సంచికలో ప్రచురితమయింది.)

రచయిత వివినమూర్తి గారి చిరునామా :
P20-4, CQAE Quarters, Jola Halli, Yaswanthpure, Bengaluru – 560 022