The Good Earth – Pearl S.Buck

అదో కొత్త ప్రపంచం. అక్కడ ఈ కుటుంబానికి వాంగ్ రిక్షా తొక్కడం, తక్కిన వాళ్ళు భిక్షాటన చేయడం -ద్వారా తిండికి తగ్గ డబ్బు దొరుకుతుంది కానీ, అంతకు మించి ఎదుగూ బొదుగూ ఉండదు. అదే సమయంలో అక్కడ మిషనరీలూ, కమ్యూనిజం – వీటి ప్రభావం ఎక్కువగా ఉంటుంది కానీ, వాంగ్ ఆ ప్రభావానికి గురి అవడు. అతని ధ్యాస అంతా వర్షం పడ్డం, కరువు పోవడం, తాను తిరిగి తన నేలతల్లి వద్దకు చేరడం – దీనిపైనే ఉంటుంది. అయితే, అనుకోకుండా జరిగిన పరిణామాల్లో వాంగ్ కుటుంబానికి బోలెడు డబ్బు చేరుతుంది. ఆసరికి వీళ్ళు తమ ఊరికి తిరుగు ప్రయాణం ఔతారు కూడా. వాంగ్ కు కాలం కలిసొచ్చి, అతని పొలాల్లో మంచి పంటలు పండి, అతని చేతుల్లో ఎప్పుడూ డబ్బు ఆడుతూ, భూమి కొనడం, ఇల్లు భవనంలా మారడం – అంతా జరుగుతూ ఉంటుంది.

పిల్లలు పెద్దౌతూ ఉంటారు. అతని ముగ్గురు కొడుకుల్లో మొదటి ఇద్దరూ చిన్నతనంలోనే పొలానికి దూరంగా, చదువుకునేందుకు వెళ్ళిపోతారు. కొన్నాళ్ళు పొలంలో పని చేసినప్పటికీ మూడోకొడుకు కూడా చివరకు చదువు బాట పడతాడు. వాంగ్ తనకు ఒకప్పటి పక్కింటాయన, ప్రస్తుతం తన పనివాడు, అన్నింటినీ మించి దగ్గరి స్నేహితుడూ అయిన చింగ్ మీద పొలం బాధ్యతలు వదుల్తాడు. నడివయసులో లోటస్ అన్న అమ్మాయి వైపు ఆకర్షితుడై ఆమెని తన ఇంట్లోకి తీసుకొస్తాడు. ఈ మధ్య కాలంలో ఓ-లాన్ గురించి పట్టించుకోడు. కొన్నాళ్ళకి ఓ-లాన్ జబ్బుపడి కన్నుమూస్తుంది. ఆఖరు దశలో ఓ-లాన్ అతనికి బాగా అర్థమవడం మొదలుపెడుతుంది. తన కుటుంబం కోసం ఓ-లాన్ ఎంత శ్రమపడిందీ, అసలు ఓ-లాన్ లేకుంటే తనకి డబ్బే ఉండేది కాదన్న నిజం – ఇవన్నీ గుర్తుకు వస్తాయి. ఓ-లాన్ పోయిన కొన్నాళ్ళకే వాంగ్ తండ్రి కూడా మరణిస్తాడు.

బాధ్యతలన్నీ కొడుకులకి అప్పగించేసి, అప్పుడప్పుడూ పొలం పనులు పర్యవేక్షిస్తూ శేషజీవితం గడుపుతూ ఉంటాడు వాంగ్. కొన్నాళ్ళకి చింగ్ మరణించినప్పుడు అతని సమాధి తన భార్యా,తండ్రుల సమాధుల వద్దే పెడదామన్న వాంగ్ ప్రతిపాదనను కొడుకులు వ్యతిరేకిస్తారు – ఒక పనివాడి సమాధి తమ కుటుంబం సమాధుల పక్కన ఉండటం ఏమిటని. దానితో బాధపడ్డ వాంగ్ తన సమాధి చింగ్ సమాధికి వీలైనంత దగ్గరగా ఉండేలా చూడమని కొడుకులకు చెబుతాడు. కాలక్రమంలో వాంగ్ మరణ దశకు చేరుకుంటాడు. తాను భూమిని ఎంత నమ్ముకున్నా, తన కొడుకులకి దానిపై ఆసక్తి లేదని అర్థమౌతుంది. వాళ్ళు భూమిని అమ్ముదామని నిర్ణయించుకుంటున్నారని అర్థమౌతుంది. తాను భూమిలో పుట్టి భూమిలోనే కనుమూస్తున్నా, తన వంశం ఇక అలా ఉండదని అతనికి అర్థమవడంతో కథ ముగుస్తుంది.

కథనం: కాస్త నెమ్మదిగా అనిపించినా కూడా కథనం ఆపకుండా చదివిస్తుంది. దాదాపు నాలుగొందల పేజీలున్న ఈ పుస్తకం నేను బహుశా ఒకట్రెండుసార్ల కంటే ఎక్కువ బ్రేకులు ఇవ్వలేదనుకుంటాను. అక్కడక్కడా వాక్యాలు అద్భుతం. చదువుతూ ఉంటే, అంతా కళ్ళముందు కదలాడింది. ఒకవిధంగా చూస్తే, ఈ కథలో చాలా కోణాలు ఉన్నాయి. వాంగ్ జీవితం తో పాటు ఆ కాలం చైనా గ్రామీణ పరిస్థితులు, కుటుంబ వాతావరణం, సాంఘిక వాతావరణం, మధ్యలో ఆ ఊరు దాటితే దేశంలో ఏం జరుగుతోంది? యుద్ధం – ఇలా ఎన్నో కోణాల్లోంచి ఆలోచించవచ్చు.

ఒక రైతు తన భూమితో ఎలాంటి అనుబంధాన్ని పెంచుకుంటాడు అన్నది ఈ నవలలో చాలా హృద్యంగా చూపారు. అలాగే, పరిస్థితులు మనుషుల్ని ఎలాంటి నిర్ణయాలు తీసుకునేలా చేస్తాయి అన్నది కూడా కరువు సమయంలో జరిగిన వివిధ సంఘటనల ద్వారా చెబుతారు. ఓ-లాన్ పాత్ర చిత్రణ గురించి ఎన్నిసార్లు చెప్పుకున్నా తక్కువే.

పాత్రలు: ఒక్కో పాత్రని ఎంత శ్రద్ధగా మలిచారో! నాకు అన్నింటికంటే నచ్చేపాత్ర, అలాగే, చాలావరకు కథలోని ఇతర పాత్రల గుర్తింపుకి నోచుకోని పాత్ర – ఓ-లాన్. కుటుంబంలో యజమానురాలిది చాలా ముఖ్యపాత్ర. కానీ, కుటుంబంలో అందరికంటే under recognised పాత్ర కూడా తనదే. దీన్ని ఈ నవలలో ఎక్కడా ప్రత్యేకంగా చూపకున్నా కూడా ఆద్యంతమూ ఆ ఆలోచన కలుగుతూనే ఉండింది. ఈ నవల రచనా కాలం 1920s ఇన్నేళ్ళైనా ఇప్పటికి కూడా ఈ విషయంలో మార్పు రాలేదేమో అనే అనిపిస్తోంది నాకు.

అంతేకాదు, చదివేశాక కాస్త ఆలోచిస్తే, ఈ పాత్రలు, వాటి మధ్య interplay చాలా అద్భుతంగా చూపించినట్లు అనిపిస్తుంది నాకు. చదువుతున్నంతసేపూ, కథనంలో “భాష”కు ఉన్న భాగం గురించి రకరకాల ఆలోచనలు కలిగాయి. భాష ప్రభావం ఎంత దాకా ఉంటుంది? కథనం అంటే, భాష కాక ఇంకా ఏమేం ఉంటాయి? వాక్య నిర్మాణం కొన్ని కొన్ని చోట్ల ఎలా ఉండాలి – ఇలాంటి విషయాల గురించి ఈ పుస్తకం ద్వారా చాలానే తెలుసుకోవచ్చు అనిపిస్తుంది. అయితే, ఆ దృష్టితో చదవాలంటే వేరుగా చదవాలనుకోండి మళ్ళీ!

ఇదిలా సాగుతూనే ఉండకుండా ఆగాలంటే ఒకే మార్గం – ఒక్క ముక్కలో ఈ పుస్తకం తప్పక చదవాల్సిందేనని చెప్పేయడం. 🙂

ఈ పుస్తకం గురించి పరిశోధనలూ, అనాలసిస్సులు విరివిగానే ఐనట్లు ఉన్నాయి. బహుశా ఆన్లైన్లో కూడా ఉండి ఉండొచ్చు.