The palace of illusions By Chitra Benarji Diwakaruni
వ్యాసకర్త: Nagini Kandala
*****
మనకు మహాభారతం అంటే కృష్ణుడు,అర్జునుడు,భీష్ముడు లాంటి యోధుల వీర గాథలే జ్ఞప్తికి వస్తాయి. కానీ ఇందులో స్త్రీలను గురించి స్ఫురణకు వచ్చేది కేవలం ఒక కురు సభలో ఘోర అవమానం పొందిన పాంచాలి అనో లేక కర్ణుణ్ణి నిస్సహాయంగా నదిలో వదిలిపెట్టిన కుంతీదేవి అనో, భర్త కోసం అంధత్వాన్ని అక్కున చేర్చుకున్న గాంధారి అనో మాత్రమే. ఈ విధంగా మహాభారతంలో స్త్రీ మనకు ఒక నిస్సహాయురాలిగానే స్ఫురణకు వస్తుంది. ఆమె పాత్ర పలు పరిమితులతో కూడి, ఆమె తండ్రి, భర్త, పిల్లలకు సహాయకారిగా మాత్రమే చిత్రీకరించబడింది. ఈ విధంగా ఆమె ఉనికికి సరైన న్యాయం జరగలేదు అని భావించిన రచయిత్రి,చిత్రా బెనర్జీ దివాకరుని, ఈ నవలలో ‘మహాభారత స్త్రీ’ని ఒక శక్తివంతమయిన, విశిష్టమైన పాత్రగా ఆవిష్కరించారు. భారతంలో అతి ముఖ్యమైన స్త్రీ ద్రౌపదిని ప్రధాన పాత్రగా చేసి, ఆమె దృష్టి కోణం నుంచి మహాభారత గాథని మనకు వర్ణిస్తారు. ద్రౌపది కథకురాలిగా ఈ నవల సాగుతుంది.
ప్రతీకారమే బీజంగా ద్రౌపది, పాంచాలాధిపతి ద్రుపదుని పుత్రికగా తన సోదరుడు ద్రుష్టద్యుమ్నుడు చేయి పట్టుకుని యజ్ఞశిఖల మధ్యనుండి ఆవిర్భవిస్తుంది. స్వతంత్ర భావాలతో, తిరుగుబాటు ధోరణితో వ్యక్తిత్వంగా రాణి వాసపు అదుపాజ్ఞలలో ఇమడలేక తను సర్వ స్వతంత్రురాలిగా ఎప్పటికైనా తనకు నచ్చిన విధంగా ఒక సౌధం (The palace of illusions) నిర్మించుకోవాలని, దానిని తనే ఏలాలనీ కలలు కంటుంది.స్ త్రీకి నిషిద్ధమయిన యుద్ధ విద్యలూ, రాజనీతి వంటివి అభ్యసించాలని ప్రయత్నించి విఫలమవుతుంది. ఆమెకు ప్రాపంచిక విషయాలు తెలిసేది కృష్ణుడి ద్వారా మాత్రమే.సోదరుడు ధ్రి (దృష్టద్యుమ్నుడు) అంటే ఆమెకు పంచప్రాణాలు. స్వయంవరానికి వరుల చిత్రపటాలు చూస్తూ వాటిల్లో కర్ణుణ్ణి మొదటి సారిగా చూస్తుంది ద్రౌపది. ఒక విధమైన లోతైన విచారం,ఉదాసీనతతో నిండిన అతని కళ్ళు ఆమెను ఆకర్షిస్తాయి. కానీ తన సోదరుని ప్రాణాలను కాపాడటానికి, తను ప్రాణ ప్రదంగా ప్రేమించిన కర్ణుణ్ణి నిండు సభలో, స్వయంవరం లో తండ్రి ఎవరని అడిగి అవమానిస్తుంది. తరువాత తను కర్ణుణ్ణి పూర్తిగా కోల్పోయానని గ్రహించి,అతని గురించి తపనపడే లోపు ఐదుగు భర్తలకి భార్య గా హస్తిన చేరుతుంది.
My situation was very different from that of a man with several wives.Unlike him,I had no choice as to whom I slept with,and when. Like a communal drinking cup I would be passed from hand to hand whether I wanted it or not.
If the sage was cared to inquire I’d have requested the gift of forgetting,so that when I went to each brother I’d be free of the memory of the previous one.
When I asked him what kind of palace he thought I should have,Krishna said, “Already you live with in a nine-gated palace, the most wondrous structure of all. Understand it well:It will be your salvation or your downfall.”
ఈ కథ చదువుతున్నంత సేపూ ద్రౌపది పాత్ర స్వరూప స్వభావాలు ఇది ఒక ఇతిహాసం అని మర్చిపోయేలా చేస్తాయి. ఒక సాధారణ స్త్రీ కి ఉండే అన్ని భావావేశాలూ, దౌర్బల్యాలు ద్రౌపదిలో మనకు కనిపిస్తాయి. తన ఐదుగురు భర్తల పట్లా భార్యగా నిబద్ధతతో వ్యవహరించినప్పటికీ, ఏనాడూ తన మనసులో వారికి కర్ణుడికి ఇచ్చిన స్థానం ఇవ్వనందుకు మథనపడుతుంది. తుది వరకూ కర్ణుణ్ణి ఆరాధించినా, అతను ఎదురైన ప్రతి సందర్భం లోనూ అతన్ని యాదృచ్ఛికంగా అవమానిస్తుంది. మనిషి దురదృష్టం తనను ప్రేమించినవారిని గుర్తించలేకపోవడం, తను ప్రేమించిన వారి ప్రేమను పొందలేకపోవడం. ద్రౌపదిని తుది వరకూ ఈ దురదృష్టం వెన్నాడుతుంది.తనను తొలి చూపులోనే ప్రేమించిన భీముణ్ణి చిన్న చూపు చూస్తుంది. అర్జునుడితో ప్రేమ సఫలమయ్యేలోపు, కుంతి కారణంగా తనను మిగతా నలుగురితో పంచుకోవాల్సొచ్చినందుకు, ద్రౌపదికి మాత్రమే అర్థమయ్యే రీతిలో, ఆమె పట్ల కోపం, విముఖత ప్రదర్శించి, సుభద్రను పెళ్ళాడిన అర్జునుడి ప్రేమనూ పూర్తిగా పొందలేకపోతుంది. స్త్రీలు సంశయ స్వభావులనడానికి ద్రౌపదికి మించిన ఉదాహరణ లేదని చెప్పొచ్చు. ఒక కోటకి రాణి గా ఇంద్రప్రస్థంలో ఆమె జీవనం, సుభద్ర వంటి సవతులని ఆమోదించలేని బలహీనత, సభలో ఘోర అవమానం పొంది భర్తల వెంట నడిచి, వారిని పగ ప్రతీకారాలతో అనుక్షణం సాధించే సగటు స్త్రీ మనస్తత్వం, కర్ణుణ్ణి పెళ్ళాడి ఉంటే ఈ బాధలు ఉండేవి కావని, అతన్ని మర్చిపోలేని మానసిక దౌర్బల్యం వెరసి ఆమె జీవితం అతి విలక్షణం, పలు వర్ణాల మయం. కురుక్షేత్రంలో తన సోదరులు, ఐదుగురు బిడ్డల మరణం చూసాక కూడా భర్తలకి అండగా నిలబడి, మొక్కవోని ఆత్మస్థైర్యం తో యుద్ధ బాధితులను, విధవలను ఒక రాణి గా ఆదుకునే ఆమె ధైర్య సాహసాలు, మహా భారతంలో ఏ ఒక్క యోధునికీ తీసిపోవు అంటే అతిశయోక్తి కాదు.
The princess who longed for acceptance, the guilty girl whose heart wouldn’t listen, the wife who balanced her five-fold role precariously, the rebellious daughter-in-law, the queen who ruled in the most magical of palaces, the distracted mother,the beloved companion of Krishna, who refused to learn the lessons he offered, the woman obsessed with vengeance – none of them were the true Panchali. If not who I was ?
Yes I broke the first rule,the unwritten one, meant not just for warriors but all of us. I took love and used it as a balm to sooth my ego.
She laughed our loud.” I can’t teach you that”, she said. “Love comes like lightening,and disappears the same way. If you are lucky it strikes you right.If not you spend your life yearning for a man you can’t have.I advise you to forget about love,princess.Pleasure is simpler, and duty, more important. Learn to be satisfied with them.
మిగతా పాత్రల విషయానికి వస్తే కుంతీ దేవి పాత్రలో, ఐదుగురు వీరులకు గొప్ప తల్లి మాత్రమే కాకుండా, కోడలిపై అధికారం చెలాయించే సగటు అత్తగారి ఛాయలు కనిపిస్తాయి. ఆమెకూ,ద్రౌపదికి మధ్య సన్నిహిత సంబంధం తుదికంటా ఏర్పడదు. చివరకు కుంతి కర్ణుణ్ణి కురుక్షేత్రం ముందు కలిసే సందర్భంలో కర్ణుడికి తన ఐదుగురు కొడుకులతో పాటు ద్రౌపదిని కూడా భార్యగా పంచుతాననడం చాలా విస్మయపరుస్తుంది. లక్క ఇంటిలో కుమారుల రక్షణార్థం హత్యా నేరాన్ని కూడా నెత్తిన వేసుకునే తల్లిగా ఆమె పాత్ర వైవిధ్యం.
ఈ నవలలో ద్రౌపదితో సమానమైన ప్రాధాన్యత కలిగిన పాత్ర కర్ణుడిదే. ద్రౌపదిని ప్రేమించినప్పటికీ ఆమె అంతరంగాన్ని గ్రహించలేక ఆమెపై ద్వేషం పెంచుకుంటాడు. పర్యవసానం గా కురు సభలో ఆమె అంత నిస్సహాయ స్థితి లోనైనా తనను సహాయార్థం ప్రాధేయపడుతుందేమో అని వేచి చూసి, ఆమె అలా చెయ్యకపోయేసరికి ఆగ్రహంతో, ఆమెను వివస్త్రను చెయ్యమని దుర్యోధనుణ్ణి పురిగొల్పుతాడు. తరువాత తీవ్రంగా పశ్చాత్తాప పడతాడు. ప్రేమ, అహంకారం, ఆత్మాభిమానం వీటన్నిటిలో సమవుజ్జీలైన ద్రౌపది-కర్ణుల మధ్య ఒక అవ్యక్త, అనిర్వచనీయమైన బంధం తుది వరకూ కొనసాగుతుంది.
I realized now that the main reason I’d accepted the sight from Vyasa was for the opportunity to watch Karna the way I never could in real life, to decipher the enigma that he was. Now I understood him-his nobility, his loyalty, his pride, his anger, his uncomplaining acceptance of the injustice of his life, his forgiveness. But the weight of this knowledge that I could not share with anyone was crushing me.
ఈ నవలలో దృష్టద్యుమ్నుడు, శిఖండి, గాంధారి, ఉత్తర, భానుమతి లాంటి పాత్రల నిడివి పెంచారు. ముఖ్యంగా వయసులో ద్రౌపది కన్నా చాలా చిన్నపిల్ల, దుర్యోధనుని భార్య అయిన భానుమతి, ద్రౌపదికి తన గాజులను చూపించి మురిసిపోవడం, మరియు కళ్ళల్లో కాంతి ప్రకాశిస్తుండగా కర్ణుని గురించి ప్రస్తావించే సందర్భాలు ఆసక్తికరంగా ఉంటాయి. కర్ణుడి పట్ల భానుమతికీ, ద్రౌపదికీ ఉన్న అభిమానానికి తేడా ఉన్నప్పటికీ, అతను వారిద్దరి అంతరంగంలో ముఖ్యుడు. ద్రౌపది వ్యాసుని వరంతో యుద్ధాన్ని దగ్గరగా చూసే సందర్భంలో, కర్ణుడు కూడా రహస్యంగా తనను అంతగానే ప్రేమించాడు అని అతను భీష్మునికి చెప్పడం చూసి ఆశ్చర్యపోతుంది. కానీ కర్ణుడు మొదలు ఆమె జీవితంలోకి వచ్చిన వారెవరూ ఆమెని తమ ధర్మం కంటే ఎక్కువ ప్రేమించలేదని నిర్ధారణ చేసుకుని, నిజమైన ప్రేమ అంటే కృష్ణ ప్రేమ తప్ప వేరే లేదని తెలుసుకుంటుంది. కురుక్షేత్రానికి పూర్తి బాధ్యత తనదిగా భావించి వ్యధ చెందుతున్న ఆమెకి మరణ సమయంలో, కృష్ణుడు సంశయ నివృత్తి చేసి,స్వాంతన చేకూరుస్తాడు.
ఈ నవలను ఇతిహాస దృష్టి కోణం నుంచి చూడకుండా ఉంటే దీన్నొక అసఫలీకృత ప్రేమ కావ్యం గా నిర్వంచిచొచ్చు. ఈ నవల చదివితే మహాభారతంలో మరుగున పడిపోయిన కొంతమంది స్త్రీల మనసుల్లోకి తరచి చూసిన అనుభూతి కలుగుతుంది.
******
పుస్తకం వివరాలు:
The Palace of Illusions
Chitrabanerjee Divakaruni
ఫ్లిప్కార్ట్.కాం కొనుగోలు లంకె ఇక్కడ.
మరిన్ని వివరాలకు రచయిత్రి జాలగూడు ఇక్కడ.
The palace of illusions By Chitra Benarji Diwakaruni | Bagunnaraa Blogs
[…] అతిథి వ్యాసకర్త: Nagini Kandala ***** మనకు మహాభారతం […]
పద్మవల్లి
చాలా బావుంది నాగిని గారూ పుస్తక పరిచయం. క్లుప్తంగానే అయినా అందులోని ముఖ్యమైన విషయాలన్నీ ప్రస్తావించారు.
ఎప్పుడో 2008 లో అనుకుంటా లోకల్ లైబ్రరీలో ఈ పుస్తకం చూసాను. అప్పటి వరకూ వివేకానంద, JK, My experiments with Truth లాంటివి తప్ప మిగతావేవీ ఆ చిన్నవూర్లోని లైబ్రరీలో చూడకపోవడంతో, కధ దేనిగురించో పూర్తిగా తెలీకుండానే పుస్తకం తెచ్చుకున్నాను. నాకు మానవ సంబంధాలూ, రాగద్వేషాల మీద కొంచెం అవగాహన కలిగినప్పటి నుండీ, ఆలోచనలన్నీ సాధారణంగా చాలామంది పట్టించుకోని విషయాల చుట్ట్టూ తిరిగేవి. బయటకి అడిగి తిట్లు తినేదాన్ని “అందరిదీ ఓ దారైతే ఉలిపి కట్టేదోదారి” అని. ఎక్కువగా నా ఆలోచనలు ద్రౌపది, రాధల చుట్టూ తిరిగేవి.
అప్పటికి బహుభార్యాత్వం అతిసాధారణమూ, ఆమోదమూ అయినప్పటికీ ఆ అతివల మనస్థితి ఎలా ఉండి ఉండేదా అనిపించేది. అలాంటిది ద్రౌపదిది నాకు తెలిసి ఇంకెక్కడా, ఇతిహాశాలైనా సామాజికాలైనా ఇంకే స్త్రీకి ఎదురుపడని పరిస్థితి. తన ఇష్టమూ, ఆమోదమూ సంగతి సరే, కనీసం ఎక్కడా ఆమెని ఒక మనసున్న మనిషిగా చూడలేదనే అనిపిస్తుంది నాకు. మౌనరాగం సినిమాలో రేవతి అంటుంది “నేనేమైనా తినే పదార్ధాన్నా? ఎవరైనా అడిగితే పొట్లం కట్టి ఇచ్చేస్తారా?” అని. నాకు ద్రౌపదిని తలుచుకుంటే అదే గుర్తుకు వస్తుంది. స్వయంవరంలో గెలుచుకున్నది అర్జునుడైతే, కుంతి మహా ఉదారంగా ఐదుగురినీ పంచుకోమనడం, అది కొడుకులు జవదాటక పోవటం. కృష్ణుడు తలుచుకుంటే కుంతికి అర్జునుడు ఏం తీసుకొచ్చాడో ముందుగానే జ్ఞానదృష్టిని ఇవ్వకపోయాడా? (ఇది కూడా అ నల్లనయ్య కుట్రే అనిపిస్తుంది నాకు.) అదిచాలక కుంతి కర్ణుడికి ద్రౌపదిని ఆశ పెట్టడం. కనీసం రాజ్యాన్ని పంచాలన్నా కిందా మీదా పడ్డారే, ద్రౌపది అంతకన్నా చులకనయిపోయింది. ఐదుగురు భర్తల తోనూ సమయాన్ని పంచుకున్నపుడు, ద్రౌపది మానసిక స్థితి ఏంటా అని తెగ మధనపడి పోయేదాన్ని. కనీసం కృష్ణుడు ఆమెకి ఒకరితో ఉన్నప్పుడు ఆమెకి మిగతా జీవితం గుర్తురాకుండా వరమేమైనా ఇచ్చాడో లేదో పాపం అని తెగ ఆరాటపడేదాన్ని. అసలెవరూ ఆ పిచ్చితల్లి బాధేంటో పట్టించుకోలేదో అనుకునేదాన్ని. భారత యుద్ధానికీ, కురువంశ నాశనానికీ మాత్రం బాధ్యురాలిని చేసేసి తీరని అపకీర్తిని మాత్రం అంటగట్టేసారు. ఐదుగురు భర్తలు.. కానీ నా అని చెప్పుకోడానికి ఒకరూ లేరే. అందరికీ మళ్ళీ వేరే సంసారాలు పిల్లలూ. అసలు అన్ని స్త్రీ పాత్రల్లోనూ అతి దురదృష్టం ద్రౌపదిదే అని నా నమ్మకం.
అలా నా తిక్క తిక్క ఆలోచనలూ, జవాబు లేని సందేహాలూ వేధిస్తున్నప్పుడు ఈ పుస్తకం చదవటం జరిగింది. కల్పనే అయితేనేం గాక, రాగ ద్వేషాలకు అతీతం కాని ఒక స్త్రీ మనసుని, వేరొక స్త్రీ స్పృశించి, సృజించి ఆవిష్కరించిన విధం నచ్చింది. ఇందులో కూడా కొన్ని అంగీకరించలేనివి, కొన్ని వక్రీకరణలు ఉంటే ఉండొచ్చు గాక, నన్ను వేధిస్తున్న ఆలోచనలకి ఒక రూపం దొరికింది.
ఇంకెక్కడో చదివినది.. ద్రౌపది కర్ణుని కలిసి అతని మీద తనకున్న రహస్య ప్రేమని చెప్పుకుందనీ, కర్ణుడు తోసిపుచ్చాడనీ …పురుషుడి ఔన్నత్యాన్ని పెంచడానికి స్త్రీని దిగజార్చడం ఒకటేనా మార్గం? స్వయంవరంలో కర్ణుడిని చూసి మనసుపడిఉంటే ఉండొచ్చు గాక, అదేం తప్పు కాదే. కానీ తర్వాత ధర్మానికీ భాద్యతకీ నిబద్ధమై ఉంది కదా, తన మనసులో ఏ కల్లోలాలు రేగినా సరే. కృష్ణుడు కూడా కర్ణునికి ద్రౌపదిని ఆశ పెట్టాడని ఇంకెక్కడో చదివాను. తర్వాత వచ్చిన యార్లగడ్డ గారి ద్రౌపది గురించి విన్నాను కానీ చదవాలని అనిపించలేదు. ఎవరికిష్టం వచ్చినట్టు వాళ్ళు ఎక్స్ప్లాయిట్ చేస్తూ పోయిన పాత్ర ద్రౌపది.
ఇదుగో ఇపుడు మీ వ్యాసం చూసి, మళ్ళీ చదవాలనిపించి వెంటనే అమెజాన్లో కొనుక్కుని చదవడం మొదలుపెట్టాను. థాంక్స్ వన్స్ అగైన్.
Nagini
ధన్యవాదాలు పద్మ గారు 🙂 నా వ్యాసం కంటే మీ వ్యాఖ్యే ఎక్కువ నచ్చింది నాకు.ద్రౌపది గురించి మీరు రాసిన ప్రతి మాటా అక్షర సత్యమేనండీ.’కృష్ణ ప్రేమ’ అని ఆమె చివరకు సరిపెట్టుకున్నా,ఆయన తను రచించిన నాటకం లో ఆమెని పావుగా వాడుకున్నాడు అనిపిస్తుంది,కనీసం ఆమెకి యుక్తా యుక్త విచక్షణను ఇవ్వకుండా ఉండి ఉంటే ఆమెకు ఆ అంతర్మధనం తప్పేది అనిపిస్తుంది.అన్నిటికన్నా బాధించే విషయం కుంతీ దేవి కర్ణుడికి ఆమెను యెరగా వెయ్యడం.అవివాహిత గా ఉన్నపుడు కర్ణుడు పుడితేనే,తనకి అప్రదిష్ట అనిభావించిన ఆమె సాటి స్త్రీ గౌరవాన్ని ఎలా పణంగా పెట్టాలనుకుందో అర్థంకాదు.ఇంకా వ్యాసుడు ఆమెకు ‘అతి ఉదారత’ తో ఇచ్చే వరం,ఆమె ఒక వర్షం తరువాత మరో భర్త వద్దకు వెళ్ళేటప్పుడు ఆమె మళ్ళీ వర్జిన్ అవుతుందని ఇది భర్తలకి అనుకూలమే గానీ ఇందులో ఆమెకు జరిగే మేలు ఏమిటో తెలీలేదు.మనకి ఆదర్శం గా చూపే ఇతిహాసంలోని స్త్రీ లలో ద్రౌపది పేరు ఎక్కడ కనిపించదు,వినిపించదు.నేను పరమ కృష్ణ భక్తురాలిని,కానీ ఇది చదివాక నాకు మొదటిసారి కృష్ణుడి మీద కోపం వచ్చింది.ఆయన దేవ దేవుడైనా ఆమెను కేవలం లోకకల్యాణం కోసం చిత్రించినా,ఆమె వెన్నంటి ఉంటూ కూడా ఆమె పట్ల అంత నిర్దయగా వ్యవహరించినందుకు.వన్స్ అగైన్ థాంక్స్ అండీ.
పద్మవల్లి
@@ ’కృష్ణ ప్రేమ’ అని ఆమె చివరకు సరిపెట్టుకున్నా,ఆయన తను రచించిన నాటకం లో ఆమెని పావుగా వాడుకున్నాడు అనిపిస్తుంది,
మామూలుగానే మనకి ఎవరివల్లైనా బాధ కలిగితే, మన మనసుకి దగ్గరైన వాళ్ళకి చెప్పుకుంటాం. మరి వాళ్ళ వల్లనే బాధ కలిగితే ఎవరికీ చెప్పుకుంటాం? ఇదీ అలానే అనిపిస్తుంది నాకు.
@@ వ్యాసుడి వరం
ఆ ఇచ్చేదేదో తనకి ఇంకే విషయాలూ గుర్తుండవని ఇవ్వరాదూ, అన్యాయం కాకపోతే.
నాకు కృష్ణుడంటే ఎపుడూ కోపమే. ఎందుకో ఇక్కడ మాట్లాడుకోడానికి ఇది సరైన చోటు కాదు, సో ఇంకెప్పుడైనా పర్సనల్గా. 🙂
malakumar
నాగినీ, చాలా బాగా పరిచయం చేసారు.
భారతం లో నిజంగా వుందో లేదో కాని, ద్రౌపది, కర్ణుల ప్రేమ కథ కొత్తగా వుంది.మొదటిసారి విన్నాను.
Nagini
@ MalaKumar,అవును మాల గారూ.ఆమె చివరి వరకూ కర్ణున్నే ప్రేమిస్తుంది.నాకు కూడా చిత్రం గా అనిపించింది.వారిద్దరి మధ్యా సన్నివేశాలు అద్భుతం గా ఉంటాయి.మనుషులు ఎవరెక్కడ ఉన్నా వారి మధ్య ఒక emotional bonding ఉంటుంది.అది భలేగా ఉంటుంది.చదివి తీరాల్సిందేనండీ.Thank you so much..:-)
mani vadlamani
రచయత్రి తెలుగు వారు అవునో కాదో !తెలియదు గాని. చాల బాగా రాసరు. ద్రౌపది దేవి గురుంచి. ఆమె వ్యక్తి త్వం గురుంచి. అదే కాకుండా మాములుగా చాల మంది చూడని కోణాలనుంచి , ఎవరు సృజియంచని కొ న్ని పాత్రలగురుంచి కూడా ఏంటో చక్కగా రాసారు .
అదేవిదంగా ‘ఒరియా రచయత్రి శ్రీమతి ప్రతిభా రాయ్ రాసింది కూడా ఇదే విధం గ సాగుతుంది . మన తెలుగు సేత శ్రీమతి జయశ్రీ మోహన్ రాజ్ గారు ఏంతో అందంగా సుందరంగా మన తెలుగు అక్షరాల తీయదనాన్ని రంగంరించి రాసారు
Nagini
@ మణి వడ్లమాని గారు,
నిజమేనండీ,ప్రతి ఒక్కరికీ తెలిసిన కథను మళ్ళీ అంత ఆసక్తికరం గా చెప్పడం అంత సులభం కాదు.సృజనాత్మకతని జోడించి,ఎక్కడా విసుగు కలగకుండా,మంచి సంభాషణలతో రాశారు.’యజ్ఞ సేని’ నేను చదవలేదండీ.ఇప్పుడు comparison కోసమన్నా చదవాలనిపిస్తోంది.Thank you..:-)
తృష్ణ
ప్రతిభారాయ్ “యజ్ఞసేని” గుర్తుకొచ్చింది. చక్కని పరిచయం.wishing to read some more interesting reviews 🙂
Nagini
@తృష్ణ గారు,ధన్యవాదాలు అండీ ..:-)