ఆవాహన

రాసినవారు : మాలాకుమార్
******************************

ప్రొఫెసర్ . ముదిగొండ శివప్రసాద్ గారు చారిత్రిక నవలా రచయతలలో సుప్రసిద్ధులు . కొన్ని వందల కథలు , వ్యాసాలు , 30 నవలలు వ్రాసారు . ” చారిత్రక నవలా చక్రవర్తి ” , “చారిత్రక నవలాసామ్రాట్ ” , ” అభినవ పాల్కుర్కి ” అనే బిరుదులు సంపాదించారు . వీరి నవల “ఆవాహన ” కోసం 8 సంవత్సరాలు వెతికి , చివరికి వారి దగ్గరనుంచే తీసుకున్నాను . ప్రస్తుతము   ఈ నవల చలనచిత్రము గా రూపొందించే ప్రయత్నాలు జరుగుతున్నాయట . ” ఆవాహన ” నవల 1977 వ సంవత్సరము ,  ఆగస్ట్ , సెప్టంబర్ నెలలో , విజయబాపినీడుగారి , ” విజయ ” మాసపత్రికలో  అనుబంధ నవలగా ప్రచురించబడినది .

మాధవరావు బాంక్ ఉద్యోగి . బదిలీ అయ్యి భార్య లక్ష్మి, కూతురు ఇందిరలతో వరంగల్ కి వస్తాడు . అతని స్నేహితుడు రామచంద్ర రావు లెక్చరర్ గా వరంగల్ లో పని చేస్తుంటాడు . రామచంద్ర రావు భార్య కాత్యాయిని. ఇరు కుటుంబాల వారు చాలా స్నేహితముగా వుంటారు .ఓ సాయంకాలము మాధవరావు వేయిస్థంభాలగుడి కి వెళతాడు. గుడి లోని శిల్పాలను పరవశంగా చూస్తూ, నంది ఎదురుగా వున్న ఒక అసంపూర్ణ మంటపంలోకి వెళతాడు . అప్పటికే సూర్యాస్తమయం అవుతుంది. ఆలయమంతా తెల్లని వెలుగులతో నిండి వుంది. టూరిస్ట్ లంతా ఒకరొకరే వెళ్ళి పోతున్నారు. శిధిల మంటపములో ఎవ్వరూ లేరు , మాధవరావు తప్ప. అక్కడ ఒక నర్తకి బొమ్మ కనిపిస్తుంది.ఆ బొమ్మను చూస్తూ మాధవరావు అలాగే నిలబడి పోయాడు .

ఎందుకో ఆ బొమ్మను చూడగానే మాధవరావు శరీరం గగుర్పొడిచింది .
కళ్ళవెంట నీళ్ళు కారాయి .
ఏమి శిల్పమది ?
ఎంతటి రమణీయ సజీవ చిత్రణం ?

మాధవరావు ఆ బొమ్మ ముందు తానూ ఓ బొమ్మలా చలనం లేకుండా నిలబడిపోయాడు .అలా ఎంత సేపు నిలబడ్డాడో తెలీదు. ఇంతలో చంద్రోదయమైంది .వైశాఖపూర్ణిమ !! పుచ్చపువ్వులా చంద్రుడు వెలిగి పోతున్నాడు ఆకాశంలో . “ఏమిటి చూస్తున్నావు ?” ఎవరో మాధవరావును పలకరించారు .శిధిల మంటపం లో ఒకామె కూర్చొని వుంది .

ఆమె పైటచెంగు గాలికి రెపరెపలాడుతోంది .
చేతుల గాజులు మెరుస్తున్నాయి .
మెడలో బంగారు నగలు ..
ముఖం కోలగా వుంది .
సున్నితమైన పెదవులు , మృదువైన బుగ్గలు . చిన్ని నోరు , గాలికి రేగే ముంగురులు .

ఆమె ఎందుకో ఒక్కసారి ఆవేశంతో ఏడ్చింది . అలా ఏడుస్తూనే శిల్పాల చాటుకు వెళ్ళిపోయినట్లనిపించింది మాధవరావుకు. “ఏమండీ – ఏమండీ ” మాధవరావు కేకేసాడు. ఎవరూ బదులు పలకలేదు. గబ గబా మంటపమంతా వెతికాడు. ఎవరూ కనిపించలేదు. ఆ తర్వాత ఆమె మాధవరావుకు ఎన్నోసార్లు కనిపించి మాయమైంది. ఆమె ఎవరు? ప్రతి పౌర్ణమికి మాత్రమే ఎందుకు కనిపిస్తుంది?  అదీ మాధవరావుకు మాత్రమే !  అదికూడా  పదీహేను నిమిషాలు మాత్రమే వుంటుంది. ఎందుకు ? ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానం నవలలో మాత్రమే తెలుస్తుంది .

” కళలను , రాజకీయాలతో ముడి పెట్టటము నాకిష్టము లేదు కామసాని ” . ఆంటాడు శిల్పచార్యుడు , భళ్ళాల సొమేశ్వరుడు .” ఇక్ష్వాకులు పోయారు ,విష్ణుకుండినులు పోయారు . . . . . నేడు కాకతీయులు , రేపు మరొకరు .ఇలా ఒక్కో సామ్రాజ్యానికి ఒక్కో రాజు , ఒక్కో రాణి , వారికి ఒక్కో కూతురు , ఆ కూతురు పెళ్ళికి మనం మంటపాలు చెక్కటం . ఆ రాణీ , ఆ పెళ్ళీ ఏమీ మిగలవు – మనము చెక్కిన మంటపాలు మాత్రం మిగులుతాయి చరిత్రలో . ” అంటాడు శిల్పి . ఎంత నిజమో కదా ! కళలకు , రాజకీయాలకు ముడిపెట్టకూడదన్న భళ్ళాల సోమేశ్వరుడు  దేశం కోసం  నాది భారతీయ దృష్టి , విశ్వజననీయ దృష్టి అని గూఢాచారిగా మారుతాడు . శిల్పసృష్టి యుగ యుగాలవరకు నిలచి ఉండాలి అన్న  రాకుమారి రుయ్యమ్మ ఉదాత్త  ఆశయము శిరసావహించి , ప్రేమను త్యాగము చేసి , చరిత్ర లో నిల్చి పోయిన ప్రేమ మూర్తి బళ్ళాల సోమేశ్వరుడు .ప్రేమకై తపించి , ప్రేముకునికై శతాబ్ధాల కాలం వేచి చూసిన అమర ప్రేమికురాలు కామసాని.  కామసాని కథ చదువుతుంటే కన్నుల్లో నీరు రాక మానదు.

ఇక కథా కాలానికి వస్తే రామచంద్రరావు చరిత్రలో అంతుచిక్కని ప్రశ్నలకు  మాధవరావు ద్వారా , కామసాని నుంచి తెలుసుకోవాలని ప్రయత్నం చేస్తు  మిత్రుని బాధ చూడలేక అనుభవించే సంఘర్షణ , కామసానిని విముక్తురాలిని చేసే ప్రయత్నము లో స్నేహధర్మం కనిపిస్తుంది .ఇలా ప్రతి ఒక్క పాత్రను తగినరీతి లో మలిచారు రచయత .కాకతీయుల కాలమునాటి , సామాజిక రాజకీయ పరిస్తితులను కళ్ళకు కట్టినట్లుగా వివరించారు .ఈ నవల లో రచయత కాకతీయ సామ్రాజ్యపు , వీరశైవ వైభవం , ఆనాటి సామాజిక స్తితిగతులు కళ్ళకు కట్టినట్లుగా వర్ణించారు . రాణిరుద్రమదేవి కాలమునాటి వైభవము చదువుతుంటే , ఆ కాలము లో పుట్టి వుంటే బాగుండేది అనిపిస్తుంది !

ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే మొత్తం నవలనే రాసేస్తానేమో ! చదవటము మొదలు పెట్టాక సమయమే తెలీలేదు . పూర్తి చేసాక కాని తెలీలేదు , నేను కాకతీయ సామ్రాజ్యములో లేను , హైదరాబాద్లో మా ఇంట్లో వున్నాను అని . అంతగా లీనమైపోయాను !

ప్రతులకు రచయితని సంప్రదించండి .ఫోన్ నంబర్ : 27425668 .