I am presently reading Dr.Jeckle and Mr.Hyde by Robert Luios Stevenson. It was one of his famous works. It explains how man is paradoxical in nature. He elicits man’s bi-faceted qualities.

I am currently reading Playful Parenting by Lawrence J. Cohen. I think everyone(not just parents, but everyone who will come in contact with kids.. so, thats everyone) should read this book. It explains the frustrations of a child(infant to teens .. or older *smiles*) and gives suggestions on how to convert tears to giggles, which would make your day. It exaplains how to grow(yep grow, not stoop) to a kid’s level of thinking, to understand them.

నబొకొవ్ జీవిత చరిత్రకారుడూ, విమర్శకుడూ బ్రైన్ బోయ్డ్ ఈమధ్యనే ఒక వ్యాసం రాసాడు. మధ్యాహ్నం చదివాను. నబొకొవ్ విషయంలో నాకొకటి ఆశ్చర్యం కలిగిస్తూంటుంది. ఒక్కరంటే ఒక్క వ్యక్తి—పైగా తన రచనాజీవితంలో ప్రచురించిన ప్రతీ ఒక్క వాక్యమూ బోలెడన్ని మెరుగుల తర్వాతే బయటకువెళ్ళిందని చెప్పుకున్న వ్యక్తి (అంటే అంత పట్టింపు వున్న వ్యక్తి); అంతేగాక తన వ్యక్తిగతజీవితంలో రెండు ప్రపంచయుద్ధాలూ, మాతృభూమి నుంచి వెలివేత లాంటి ఎన్నో గడ్డు పరిస్థితుల్ని భరించిన వ్యక్తి—అలాంటి ఒక్కరంటే ఒక్క వ్యక్తి ఇంత విస్తారంగా రాయగలగడం సాధ్యమా అనిపిస్తుంది (ఇన్ని కథలూ, ఇన్ని నవలలూ, ఇన్ని కవితలూ, ఇన్ని వ్యాసాలూ!). ఈ వ్యాసంలో ఇంకా నబొకొవ్ రచనలు ఎన్ని వెలుగులోకి రావలసి వుందో చెప్పాడు వ్యాసకర్త. రష్యన్ సాహిత్యంపై నబొకొవ్ రాసిన వ్యాసాల సంపుటి బహుశా ఇంకో మూడేళ్ళలో రానుందట. ఇదీ వార్త:

“I am now editing these lectures with my former student, Stanislav Shvabrin. They range from saints’ lives to Vladislav Khodasevich, whom Nabokov considered the greatest 20th-century Russian poet. They cover the literary material that he knew best, that he devoured as a boy, studied at Cambridge, and was brought to Cornell to teach. In the lectures, Nabokov opens up the whole range of Russian literature, injecting all his passion and imagination into discussions of Pushkin or digressions on literature, art, and life. The lectures should be published in three years or so.”

Hmm, yummy! 🙂 ఇదేగాక ఇంకో రెండేళ్ళలో నబొకొవ్ “కలెక్టెడ్ పొయెమ్స్” కూడా రానున్నాయట. అవిగాక, ఆయన అనువాదాలు చాలా రావలిసినవి వున్నాయి. వీటితోబాటూ ఆయన తన చెల్లెలు ఎలీనాకూ, భార్య వెరాకూ రాసిన ఉత్తరాలు కూడా వచ్చే సంవత్సరం ప్రచురణకు వస్తున్నాయి. ఇవన్నీ చూస్తోంటే బహుశా ఇంకో దశాబ్దం దాకా నబొకొవ్‌కి వీడ్కోలు పలికి ముందుకుపోవాల్సిన బాధ లేదన్నమాట. 🙂

వ్యాసంలో అసలు విషయం ఈ వార్త కాదు. ఇందులో ఇటీవలే ప్రచురితమైన నబొకొవ్ అసంపూర్ణ నవల “ద ఒరిజినల్ ఆఫ్ లారా”ను క్లుప్తంగా సమీక్షిస్తున్నాడు బ్రైన్ బోయ్డ్. ఆ నవల నుంచి పాఠకులు ఏది ఆశించవచ్చో ఏది ఆశించకూడదో చెప్తున్నాడు. ఆ నవలను అతను మొదటిసారి చదివిం తర్వాత నబొకొవ్ చివరికోరికను మన్నించి దాన్ని కాల్చేయడమే మంచిదన్న నిర్ణయానికొచ్చాడట. అంతగా నిరాశపర్చిందట. కానీ పునఃపఠనాల్లో అభిప్రాయం ఎలా మారిందో చెప్తున్నాడు. Brian Boyd is the best reader of Nabokov I so far encountered. So the his opinion is valuable for me. కొన్ని పరిశీలనలు బాగున్నాయి:

“In On the Origin of Stories: Evolution, Cognition, and Fiction (2009), I marshal the evidence that we have evolved into a storytelling species, and that the main reason we have done so is because stories improve still further the social cognition and hence the shifts in perspective that had already reached such a high level in our species. From childhood pretend play to adult fiction, we speed up the capacity of our minds to leap beyond our here and now by taking on new roles, sidling and sliding this way and that through time, space, minds, and modalities, thanks to the intense doses of social information we deal with in fiction. No one has taken this further than Nabokov does in his last novel. Narratologists and novelists alike will focus on the opening chapter of The Original of Laura as proof of the new finds still to be made in fiction.”

నేనైతే ఈ నవల ఇంతదాకా చదవలేదు. ఇప్పటిదాకా వచ్చిన సమీక్షల్ని బట్టి చదవాలన్న ఆసక్తీ అంతగా కలగటం లేదు. అయితే ఇందులో నవల అచ్చుప్రతితోబాటూ నబొకొవ్ ఇండెక్స్ కార్డుల మీద రాసిన రాతప్రతిని కూడా ఓ ప్రక్క ఇచ్చారట, బహుశా కొంటే దాని కోసం కొనాలి.

“దువ్వూరి వేంకటరమణ శాస్త్రి స్వీయ చరిత్ర” చివరి పేజీల్లో వున్నాను. ఈ పుస్తకం గురించి రాయాలనుంది కాబట్టి, నా గత కొన్ని రోజులూ ఈయన సాంగత్యంలో బాగా నడిచాయని చెప్పి వూరుకుంటాను.

“A Season in Hell” – Arthur Rimbaud చదువుతున్నాను. కాస్త ఖాళీ సమయం దొరికేసరికి రికామీగా విజయవాడ లెనిన్ సెంటర్ కు వెళ్ళాను – ఏవైనా పాత పుస్తకాలు దొరుకుతాయేమోనని. ముప్ఫైరోజుల్లో java, C, C++ లాంటి పుస్తకాల మధ్యలో అనుకోకుండా పెంగ్విన్ వారు ప్రచురించిన ఈ బుల్లి పుస్తకం కనిపించింది.

ఆర్థర్ రేంబో తన జీవితంలో ఉత్కృష్టమైన రచనలన్నీ పందొమ్మిది సంవత్సరాల వయసులోపే చేసేసాడు. తన ఇరవయ్యో సంవత్సరంలో చేసిన ఈ రచన చాలా ముఖ్యమైనది. ఫ్రెంచి సింబాలిజం కు ఆద్యుడుగా చెప్పబడే రేంబో తన తన ప్రతీకలను తానే ధ్వంసం చేసుకుంటూ పడే తీవ్రమైన వ్యథను చూస్తాం! కొన్ని కోట్స్:

“Ah! I have brought too many- But my dear Satan, I beg you, an eye a little less inflamed! And while we are waiting for the few little over due cowardly actions, you, who appreciate in a writer the absence of any descriptive or instructive talent, for you I tear off these few hideous pages from my notebook of a damned soul.”

“I don’t understand rebellion. My race never rebelled except to loot: as hyenas devour an animal they have not killed.”

తన మాతృదేశం అయిన ఫ్ర్రాన్స్ ను ఉద్దేశించి రాసినా ఇది మన దేశానికీ అతికినట్తు సరిపోవడం లేదూ!

“Oh! Science! Everything has been revised. For the body and for the soul – the viaticum – we have medicine and philosophy – old wives’ remedies and arrangements of popular songs. As well as the amusements of prince and the games which they forbade! Geography, cosmography, mechanics, Chemistry! Science, the new aristocracy! Progress. The world is on the march! Why shouldn’t it turn, too?”

Science is the new aristocracy. Indeed. Think about the average Mallaiah in his priestly arrogance when he is peddling ‘scientific theories’ without actually knowing what they mean. Think about the moral force their arguments usually carry!

“To whom shall I hire myself? What beast must be worshipped? Whose hearts shall I break? Which holy image attacked? What lie must I uphold? – In what blood shall I wade?”

“The fox howled under the leaves, spitting out the bright feathers of his feast of fowl: like him, I consume myself.”

“…It is the voice of the oracle, what I say. I understand, and, not knowing how to express myself without pagan words, I would prefer to remain silent.”

“Yes my eyes are closed to light. I am an animal, a negro. But I am capable of being saved. You, maniacs, wild beasts, misers, are negroes in disguise. Merchant, you’re a negro. Magistrate, you are a negro; General, you are a negro; emporer, you old scabby itch, you’re a negro.”

“When I was still quite a child, I used to admire the stubborn convict on whom the prison gates always close again; I used to visit inns and lodgings which he might have sanctified with his presence; I saw with his mind the blue sky and the flourishing labour of the countryside; I sniffed out his fate in the town. He had more strength than a saint, and more common sense than a traveller – and himself, himself alone! as witness to his glory and his rightness.

On the roads, on winter nights, without shelter, without clothing, without bread, a voice would clutch my frozen heart: ‘Weakness or strength: look at you, its strength. You know neither where you are going nor why you are going: go everywhere, respond to everything. They won’t kill you anymore than if you were a dead corpse….”

@Purnima: ప్రతిమా నాటకం – నాటకమొకటే చెప్పారా చిలకమర్తి వారు? అందులో విశేషాలూ అవీ చెబుతూ వచ్చారా? ఎక్కడ దొరుకుతుంది ఆ పుస్తకం?

నేను కాలే గారి పుస్తకం చదివాను. ఆయన ఏవేవో విశేషాలు చెప్పారు. (సగం తెలిసాయి, సగం తెలియలేదు). మధ్యమధ్యలో ఆయన భాసమహాకవి పద్యాలలో పొరబాట్లవీ కూడా ఎత్తి చూపిస్తారు.

@Purnima: ఈ రోజు హాయిగా ఉదయించింది, పుస్తకాలతో మీ ప్రయాణాన్ని చదవడం వల్ల. మీతో సహా ‘పుస్తకం’లో రాసే వాళ్లందరికీ ఒక విన్నపం. పేర్కొన్న పుస్తకం ప్రాప్తి స్థానాన్ని కూడా దానితో పాటే తెలియజేయండి. రాసి తెప్పించుకునేవయితే చిరునామా, ఆన్-లైన్ కొనుక్కోడానికి వీలుంటే, ఆ ఫెసిలిటీ గురించి కూడా.

Reading “Henderson The Rain King” by Saul Bellow.

I want! I want! I want! — I want to go to Africa. 🙂

@Achilles: 🙂

మనం అనుభవం కొద్దీ కొన్ని కొండగుర్తుల్ని వంటబట్టించుకుంటే ఏ పుస్తకాన్ని చదవచ్చూ, ఏ పుస్తకాన్ని చదవకూడదూ అన్న తెలివిడి ఓ రిఫ్లెక్సివ్ యాక్షన్‌‍లా మనలో భాగమైపోతుంది. అంటే మెదడులో ఓ తరహా quack detector లాంటిది సిద్ధం చేసుకోవాలన్నమాట. I am moderately blessed with it. 🙂 దీని మీద నమ్మకంతోనే కొన్ని పుస్తకాలకు కవరు పేజీ కూడా చూడకుండా మనసులో ఇంటూ మార్కు పెట్టేసుకుంటాను. నా అంచనా నూటికి నూటముఫ్పైపాళ్ళు తప్పుకాదు. తప్పదు కదా, జీవితం చిన్నది, పుస్తకాలు బోలెడు. పెట్టిన ఖర్చు గల్లంతైందనిపించినా ఎలాగో ఓర్చుకోగలంగానీ, చదివిన సమయం వ్యర్థమనిపిస్తే సమాధానపడలేం. I heard so much quack-quacking about this book, I bypassed it.

Happy reading anyway, with Sripada.

ఆచార్య(?) యార్లగడ్డ లక్ష్మీప్రసాద్ గారి “ద్రౌపది” చదువుతున్నాను.

ఇంకా మానసికంగా పూర్తిగా ఎదగని పిల్లలు, మాటలు తడుముకుంటూ ఏదో చెప్పబోయి, పదాలు దొరక్క ఏదోదే చెబుతారు చూడండి, చిన్నపిల్లలు ఇమెయిల్ రాసేప్పుడు వాక్యాలను విడగొట్టి, ప్రతివాక్యం పక్కనా చుక్కలు పెడతారు చూడండి – సరిగ్గా అదే వరస లక్ష్మీ ప్రసాదు ది కూడా. ఈ పేరా చదవండి.

“ఇదేనా నేను కోరుకున్న శృంగారం అనుకుంది ద్రౌపది… కాని ఆ రాత్రి ధర్మరాజు గురించి ఆమెకెన్నో విషయాలు తెలిశాయి. ధర్మరాజులో ఆత్మన్యూనత ఎంత ఎక్కువో తన పట్ల ఆత్మవిశ్వాసమూ ఎక్కువ… పైకి ఎంత సహనం మూర్తీభవించినట్లు కనపడతాడో అంత అసహనం ఆయనలో దాగి ఉన్నది… ఆయన ఇతరులలో గొప్పతనాన్ని చూడాలేడు…స్త్రీ మనసును అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేయడు… పెద్దలు, సాధువుల పట్ల గౌరవం ప్రకటించి వారి మెచ్చుకోళ్ళు పొందటంలో అతడు అపారమైన ఆనందం పొందుతాడు…అందరిమీదా అధికారం ఉన్నదని భావిస్తాడు…ధర్మరాజును శారీరకంగా సుఖపెట్టడం, ఆయన మనసును సంతోష పెట్టడం, లేదా ఆయనకు నచ్చినట్టు వ్యవహరిస్తున్నట్లు నటించడం వల్లనే పాండవుల కుటుంబంలో శాంతి ఉంటుందని ద్రౌపదికి అర్థం అయింది”

మహాభారతం గొప్ప, ఆ పాత్రల చిత్రీకరణ బావోలేదు గట్రా విషయాలు మాట్లాడబోవట్లేదు(అసలు ఇది భారతమూ కాదు ఇందులోని హీరోవిన్ను ద్రౌపదీ కాదు). ప్రతి పాత్రనూ పట్టుకుని ఎవ్వరూ అడక్కుండానే పాత్రల “మానసికస్థితిని” విశ్లేషించి దాని చుట్టూ సాఫ్ట్ పోర్న్ కవర్ (కాస్త దళసరిదే) కప్పిన విధానాన్నీ ప్రశ్నీంచట్లేదు! మహాభారతం అందరిదీ ఒక్కోడు వాడి సంస్కారాన్ని బట్టి అందులో ఏం కావాలనుకుంటే అది చూస్తాడు. జనం ఏది తమనాకర్షిస్తే అది వింటారు. అవార్డు రావటమూ సమస్య కాదు.

అసలు నా సమస్య,

ఇప్పటికి 167 పేజీలను చదివాను, పేరాకి కనీసం ఏడు సార్లు, ప్రతి రెండో వాక్యం చివరా, ఫుల్‍స్టాపులు ఉండవలసిన చోట కూడా “…” అని మూడు చుక్కలు పెట్టే ఇతడిని, రచయిత గొంతుతో కథనడుపుతూ ఉన్నట్టుండి ఏ ద్రౌపదిలోకో, ధర్మరాజులోకో దూరిపోయే ఇతడిని, కనీసం సాఫ్ట్ పోర్న్ నరేటివ్ ని కూడా (అదీ ఆయనే అన్నట్టు ద్రౌపది లాంటి “మహాఅందగత్తెను” డీల్ చేస్తున్నప్పుడు) ఆకట్టుకునేట్టుగా రాయలేని ఇతడిని – నవలా రచయితల కు ఉండాల్సిన ప్రాథమిక అర్హతలేవీ లేని ఇతడిని అసలు ఏ పబ్లిషర్ అయినా తన ఆఫీసు చుట్టుపక్కలకు కూడా ఎలా రానిచ్చాడో అర్థం కావట్లేదు. భారద్దేశం! ఇక్కడే జరుగుతాయ్ ఇట్టాంటివి!! ఇప్పుడు అర్థం అయింది ఇతగాడు ద్రౌపదిని ఎందుకు కథాంశంగా ఎన్నుకున్నాడో. There is no such thing called bad press. He thought that the buzz his subject capable of creating would conceal his inadequacies. He merely succeeded.:P

దీనికన్నా ముందు సదివిన పుస్తకం దెబ్బనుంచే ఇంకా ఉపశమనం కలుగలేదు, ఇంకా దీన్ని కొనసాగించే సాహసం చేయను!!

Good Bye, Prasad.

Sripaada, here I come! 🙂

వెరైటీ కోసం చదివి పక్కనెట్టేసిన పుస్తకాల జాబితా పెడుతున్నాను.

నోరి నరసింహశాస్త్రి గారి నారాయణభట్టు – మూడువంతులు పూర్తి.
చెంఘిజ్ ఖాన్ – 10 పేజీలనుకుంటాను.
మిట్టూరోడి కథల్లో పచ్చనాకు సాక్షిగా, మిట్టూరోడికథల్లో కొన్నీ మిగిలాయి. – 85 % అయిపోయింది
చిలకమర్తి గారి జీవితచరిత్ర – 4 పేజీల తర్వాత ఆగింది.
శ్రీపాద వారి మార్గదర్శి – మార్గదర్శి కథ ౨ సార్లు చదివాను. మిగిలినవి సగం. గోదావరి యాస, మరీ అచ్చతెనుగు నుడికారం కొంచెం కష్టంగా ఉంది. – 50 %
తిలక్ కథలు – కొన్ని చదివాను. తెగ ఏడిపిస్తున్నాడు – 60 %
మిథునం – (రెండోసారి) ధనలక్ష్మి, మిథునం కథలు మిగిలాయ్. ఎందుకో మిథునం కథ నాకు నచ్చలేదు!
విస్మృత యాత్రికుడు – రాహుల్ జీ నవల రెండోసారి – 40 శాతం చదివి, చివరికెళ్ళి, చివర ఓ 10 పేజీలు చదివాను.
మూలా సుబ్రహ్మణ్యం గారి ఏటివొడ్డున – ఈ మధ్య కాలంలో బాగా ఆస్వాదించిన పుస్తకం.

అవన్నీ గత కొన్ని నెలల్లో జరిగినవి.

ప్రస్తుతం – ఎందుకో సంస్కృత సాహిత్యం చదవాలనిపించి, ఓ రూపకం చదువుతున్నాను. పుస్తకంలో దీనిమీద రాయలనుంది.

@Purnima: మీరు ‘నూతిలో గొంతుకలు’ ఇష్టపడి వుంటే, ఎందుకు ఇష్టపడ్డారో సంక్షిప్తంగా చెప్పగల‍రా?

@ Meher .. I hear you.:)

ముళ్ళపూడి వెంకటరమణ “కథా రమణీయం” 2వ సంపుటి పూర్తయింది. ఇప్పుడే “గోదావరి కథలు” లో మొదటి కథ చదివాను. &..

పుస్తకం పేరు : The Old Man & His God
రచయిత్రి : Sudha Murty