కొత్తపల్లి కబుర్లు

పూర్ణిమ: కొత్తపల్లి కి నాలుగు వందల మంది చందాదారులున్నారు – ఇది ఎక్కవా, తక్కువా అనే మాటను పక్కకు పెట్టి, దీన్ని పెంచే వీలు మాత్రం పుష్కలంగా ఉంది. దాని కోసం మీరేం చేయాలనుకుంటున్నారు? పిల్లల కోసం కథల్లాంటివి రాయలేకపోయినా, ఉడతాసాయం చేసే వీలు ఏమైనా ఉన్నదా.. మాబోటి సామాన్యులకు?

నారాయణ శర్మ: ఎందుకు లేదు? ఉంది. మీరు చందా కట్టండి (సంవత్సరానికి రెండొందల రూపాయలు). మీ బంధువుల పిల్లలకూ, మిత్రులకూ కొత్తపల్లిని పరిచయం చేయండి, మీరు, మీ పిల్లలు చదివే/పనిచేసే/చదివిన- బడుల కోసం కొత్తపల్లి పత్రిక చందాలు కట్టండి, ఆ బడుల్లో చదివే పిల్లలకు కొత్తపల్లిని పరిచయం చెయ్యండి. మీ ఊరి లైబ్రరీకి కొత్తపల్లిని బహూకరించండి. అయినా మీరు సామాన్యులెలా అవుతారు? 🙂

పూర్ణిమ: ఒక నెల పత్రికను విడుదుల చేయడానికి మీకెంత ఖర్చు అవుతుంది? (This could be confidential, please answer at your comfort – ప్రశ్న అడగడంలో ఉద్దేశ్యం, ఇలాంటివేవో మొదలెట్టాలని అనుకునే వాళ్ళకి సమాచారం అంతే)

నారాయణ శర్మ: ఇందులో రహస్యం ఏమీ లేదు. కొత్తపల్లి జమా-ఖర్చుల్ని పూర్తిగా ఇంటర్నెట్లో ఎవరైనా చూసుకునేందుకు వీలుగా పెట్టాలని అనుకుంటున్నాం. ఆనంద్ దే ఆలస్యం (పాపం, బిజీగా ఉంటాడు). చూస్తే ‘పత్రిక వచ్చేందుకు ఖర్చు పెద్దగా కాదేమో- పనే ఎక్కువేమో’ అనిపిస్తుంది. ఒక బండిల్(10,000) పేపర్లు- 1380 రూపాయలు, ఇంకులు- దాదాపు 200 రూపాయలు ఒక్కో నెలకూ, కాట్రిజ్లు- 2000రూపాయలు(! ఎందుకంటే కంపెనీల మాయ! ఏ కాట్రిజ్ ఎప్పుడు మొరాయిస్తుందో‌ చెప్పటం కష్టం) , అన్నీ చూసుకునేందుకు ఓ మనిషి జీతం (5000 రు?) , కరెంటు ఖర్చులు ఓ 100 రూపాయలు, ఇంటర్నెట్ ఖర్చులు; ఇతరాలు(ఒక వెయ్యి రూపాయలు)- ఎంతౌతై మొత్తం? పత్రిక మీద పెట్టే (పైన చూపిన) ఖర్చులన్నీ చందాల రూపంలో తిరిగి వచ్చేస్తాయి. (వచ్చేస్తున్నై, మొదటినుంచీ.) అయితే ఇందులో మాబోటి వాళ్ళ జీతాలు లెక్కలోకి తీసుకోలేదు. అవి తీసుకుంటే గిట్టుబాటు కాదు. వాటినీ లెక్కేసుకోవాలంటే ఎక్కువ కాపీలు అమ్మినా సరిపోదు- అడ్వర్టైజుమెంట్ల రూపంలో సబ్సిడీలకోసం‌ వెంపర్లాడాలి. ప్రస్తుతం కొత్తపల్లి ముద్రిత పత్రికలో‌గాని, వెబ్సైటులోగానీ ఒక్క అడ్వర్టైజుమెంటుకూడా లేదు.

ఇకపోతే ప్రింటర్లు కొనుక్కునేందుకు, కంప్యూటర్లు కొనుక్కునేందుకు పెట్టుబడులు కావాలి. కంప్యూటరు- మంచిది, నిజానికి ఒక్కటుంటే చాలు- (ఖర్చు ఈరోజుల్లో 15- 16000 రు. రావొచ్చు) (మాకు ఐదున్నై.. పాతవి, ఎవరెవరో దానంగా ఇచ్చినవి, వేటి సమస్యలు వాటివే, వేటి ఉపయోగాలు వాటివే).

ఇక ప్రింటర్లలో హెచ్పీవాళ్ళ Deskjet 2668 రకంది బానే ఉంది. (ఖరీదు దాదాపు 2000 రు. దీనిలో పెట్టిన మెలికలకే తట్టుకోలేక పోతున్నాం. పెద్దవాటిలో మెలికలు ఇంకా ఎక్కువ- మన పనికి పెద్దవి పనికి రావు)

రాసినవాళ్లకీ, బొమ్మలు వేసినవాళ్లకీ డబ్బులు/ ఇతర బహుమానాలు ఇచ్చే పరిస్థితికి మేం తొందరగా ఎదగటం బావుంటుందని నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం. ప్రస్తుతం రాసినవాళ్లకి ఉచితంగా ఇచ్చే కొత్తపల్లి పత్రిక తప్ప, వేరే incentive ఏదీ లేదు. పాడిన వాళ్లకీ, బొమ్మలు వేసేవాళ్లకైతే పైసా ఇవ్వట్లేదు. పాపం వాళ్ల రంగుల ఖర్చులుకూడా‌వాళ్ళే పెట్టుకొని బొమ్మలు గీసి ఇస్తున్నారు. వాళ్ళందరికీ ఎంతోకొంత డబ్బులివ్వాలంటే నెలకు ఒక పదివేల రూపాయలు అదనంగా కావాలేమో.

పూర్ణిమ: మీ పత్రికలో కాల్పనిక సాహిత్యానికే పెద్ద పీట వేసినట్టు అనిపిస్తుంది? ఎందుకలా? కథలూ, కవితలతో పాటు ఇతర జనరల్ అవేర్‍నెస్ వ్యాసాలనూ పెట్టవచ్చును కదా?!

నారాయణ శర్మ: “పిల్లలకు కధలంటే చాలా ఇష్టం. ఈ రోజున పిల్లలంతా కథలు దొరక్క మాడుతున్నారు. ముందు కొంచెం వాళ్ల ఆకలి తీర్చితే, మిగతావి మళ్ళీ ఆలోచించచ్చు. అయినా జనరల్ అవేర్నెస్ వ్యాసాలుండే పత్రికలు వేరేవి ఎలాగూ ఉన్నై కదా” అని సుబ్బరాజు అభిప్రాయం.

పిల్లల పత్రికల్లో సీరియస్ గా ఉండే జికె/చరిత్ర పేజీల్ని చదవకుండా పేజీలు తిప్పేస్తుంటారు, (నాతో సహా) చాలామంది. సీరియస్ గా ఉండే అంశాల్నికూడా‌ ఆసక్తికరంగా చెప్పచ్చు.. అలా చెప్పేవి కనబడ్డప్పుడల్లా, వచ్చినప్పుడల్లా వాటిని అచ్చేస్తాం. (ఉదా. ‘అమ్మా నేను బడికి పోనే’,..) అలా నడపగలిగే వ్యక్తులూ దొరకాలి. వాళ్లకు సమయమూ చిక్కాలి. అలా కాకుండా ఊరికే పేజీలు నింపటం ఎందుకు?

పిల్లలకు జికె కంటే సామాజిక స్పృహ చాలా అవసరం అని నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం. పిల్లలు పెద్దవాళ్లయ్యే సరికి వాళ్ళకు సమాజంలో ఏది మంచిది, ఏది చెడ్డది అనేది స్పష్టంగా తెలియాలి. అలా చూస్తే కధలు కేవలం కల్పనలు కావు. అవి మనసుల్ని నేరుగా స్పృశిస్తాయి- పాఠాలలాగా కాకుండా. “మనది ధర్మ నిరపేక్ష దేశం” అని చెప్పే వ్యాసం కంటే, మొన్నటి కొత్తపల్లిలో వచ్చిన ‘నీళ్ళుమోసే నిహాల్ సింగ్ కథ” ఎక్కువ ఆకర్షణీయంగాను, memorable గానూ ఉంటుందని నాకు అనిపిస్తుంది.

సౌమ్య: అనువాద కథల సెక్షన్ చూసాను ఇప్పుడే – ఈ కథల అసలు కథలు మీకెలా పరిచయమౌతాయి? అనువాదం చేసేందుకు అనుమతులు గట్రా ఎమన్నా తీసుకుంటున్నారా?

ఆనంద్: కొత్తపల్లిలో వచ్చే అనువాద కథలు ఎక్కువగా పర్తాప్ అగర్వాల్ గారివి, ఏ.కె.రామానుజన్ గారివినూ. పర్తాప్ అగర్వాల్ గారి అనుమతి తీసుకున్నాము. ఏ.కె.రామానుజన్ గారి దగ్గర తీసుకోలేదు.

ఒక విధంగా ఆలోచిస్తే అనుమతి అవసరం లేదేమో అనిపిస్తుంది ఎందుకంటే ఆ కథలు వాళ్ళ సృష్టి కాదు, అవి తరతరాలుగా భారతదేశంలో జనుల నోట్లో నానిన కథలు.వాళ్ళు విన్నవి మనకు చెప్పారంతే.

పర్తాప్ అగర్వాల్ గారి కథలు చూడాలంటే ఈ బ్లాగు చూడండి.
http://partapstoriesforall.blogspot.com/

సౌమ్య: అలాగే, “పిల్లలకు జికె కంటే సామాజిక స్పృహ చాలా అవసరం అని నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం.” అన్నారు – కానీ, ఆ వయసు పిల్లలకి, జీకే (అంటే, ఎవరు ఏదేశం ప్రధాని, వంటి ప్రశ్నలు కావు – సాధారణ ప్రపంచ జ్ఞానం విషయం సంగతి అంటున్నాను) చాలా అవసరం అని నాకనిపిస్తుంది. సామాజిక స్పృహ తో పాటు, విజ్ఞానం కలిగించే పేజీలు కూడా కొన్ని ఉంచవచ్చెమో? ఉదాహరణకి, నా చిన్నతనంలో ‘చెకుముకి‘ అని ఒక పిల్లల సైన్సు పత్రిక వచ్చేది – ఇప్పుడు వస్తోందో లేదో నాకు తెలీదు. ఆ పత్రిక చాలా విజ్ఞాన దాయకంగా ఉండేది. స్కూలు రోజుల్లో నాలుగైదు సార్లు నేను కూడా అప్పట్లో నాకు తెలిసిన విషయాలు వ్యాసాలుగా రాస్తే, వేస్కున్నారు. కనుక – సమయాన్ని బట్టి – అలాంటి సెక్షన్ కూడా ఉంటే పిల్లలకి ఉపయోగపడుతుంది అనిపిస్తుంది. మీరేమంటారు? అలాగే, పిల్లలకి మన తెలుగు/ఆంగ్ల భాషల్లో వెలువడుతున్న, వెలువడ్డ – పిల్లల సాహిత్యం గురించి తెలియజేస్తూ ఉంటారా?

అనువాద కథలున్నట్లు – అనువాద గేయాలు/కవితలు లేవా? నాన్సెన్స్ కవిత్వం (Nonsense Verse) పిల్లలు బాగా ఎంజాయ్ చేస్తారు అని నా నమ్మకం. అటువంటివి మీరెప్పుడు ప్రయత్నించలేదా?

ఆనంద్: మీలాంటి సహృదయులు అలాంటి శీర్షికలు నడపటానికి సిద్ధంగా ఉంటే అంతకంటే మహాభాగ్యమా.

సౌమ్య: మీ సైటులో నే ఒక చిన్న ప్రకటన – ఇలాంటి రచనలు కూడా కావలి – అని చేస్తే – ఎవరన్నా ముందుకొచ్చే అవకాశం లేదంటారా?
ఆనంద్: ఉంటుంది. మేము కొత్తపల్లి వెబ్సెటు రీడిజైన్ చేసే ప్రయత్నంలో ఉన్నాము. అది పూర్తయితే ఇవన్నీ చేయటానికి అవకాశం ఉంటుంది.

సౌమ్య: కొత్తపల్లి కథలన్నీ చాలా వరకూ పాతవాసనలు కొడుతున్నాయనంటే – దానికి మీ సమాధానం?
నారాయణ శర్మ: ‘కథలన్నీ’ కాదు- అనువాద కథలు, పెద్దలు రాసిన కథలు- కొంచెం పాత వాసన వస్తున్నట్లున్నై. ‘అలా పాతవాసన రాని కథల్ని రాయలేరా, పెద్దవాళ్ళు?’- అంటే రాయగలరేమో- అలాంటి పెద్దవాళ్ళు కావాలి. (వెతుకుతున్నాం. కొందరిని మొహమాటంలేకుండా అడిగేసాం కూడాను.)

అయినా కొత్తవాసనవి కూడా కొన్ని కథలు వచ్చినై కొత్తపల్లిలో- అంత రాకుండా ఏమీలేవు- ఏమంటే అవి మోతాదు మించితే పత్రికను జనాలు బ్రాండ్ చేసేసే అవకాశమూ ఉందేమో చూసుకోవాలి. అయినా ప్రస్తుతానికి ఆ సమస్య లేదు- మంచి కథల్ని, అందినవాటినన్నిట్నీ వేసేస్తున్నాం. (కొత్తపల్లి- ‘పాతకొత్తల మేలు కలయిక’ – చెప్పుకోడానికి బాగుంటుంది కదూ! 🙂 )

పిల్లలు రాసిన కథల్లో‌ ‘సేకరణ’లు పాతవాసన వస్తూంటై- ఏమంటే అవి పిల్లలు వాళ్ళ అమ్మమ్మల దగ్గర విన్నవి అయిఉంటై- ఇవన్నీ ఫాంటసీలే. ‘వాటిని వేసుకోవాలా, వద్దా’ అని చూసినప్పుడు,’ పిల్ల/పిల్లవాడికి కథ అచ్చైతే వచ్చే సంతోషం మేలు చేస్తుంది’ లాంటి extra literary considerations ఎక్కువ ఉంటున్నై. పత్రికకి ఒక మానవీయ స్పర్శనిచ్చేది అదే అనుకుంటాను.

ఇక, సాంబశివుడి సాహసం, చేతికందిన చుక్కలు, లాంటి కథలు ఒక తరహావి- ఇవి కొంచెం extend అయితే పెద్దలకోసం అయిపోయే ప్రమాదం ఉంటుంది. పిల్లల వరకూ ఫాంటసీలు evergreen అని నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం.

సౌమ్య: పిల్లలకి కథ రాయాలి అనిపిస్తే, తమ జీవితాల లోంచి కథా వస్తువులు తేవొచ్చు – అన్న స్పృహ ఎలా కలిగించాలి అంటారు?

నారాయణ శర్మ: వాళ్లతో కలిసి కథలు రాయించటమే. కథలకి వస్తువులు ఎంపిక చేసుకోవటం కూడా రచనలో భాగమే, అయితే- ‘పచ్చ నాకు సాక్షిగా’ లాంటి కధల్ని ‘పెద్దైన నామిని’ రాయగలడు కానీ, పిల్ల వయస్సులో ఉన్న నామిని రాయలేడేమో. బాపు, ముళ్ళపూడి వెంకట రమణ లాంటి వాళ్ళూ చిన్నప్పుడు గీసిన బొమ్మలు, రాసిన రాతలు చూడండి- వాళ్ళూ చాలాకాలం (:-) ఇప్పుడుకూడా అంటున్నారా?:)) ఫాంటసీలో గడిపినవాళ్ళే.

ఏమో, మీ ప్రశ్నకు సూటిగా సమాధానం ఇచ్చినట్లు లేను. మీకు తోచినవాటిని మీరే కలుపుకొని సమాధానపడండి. 🙂

సౌమ్య: ‘ఎడిటర్’ రోల్ ఎంత వరకూ ఉంటుంది కొత్తపల్లి పత్రికలో?

నారాయణ శర్మ: ఎడిటర్ పాత్ర చాలానే ఉంటోంది.

సౌమ్య: నిన్న ఒక రెండవ తరగతి కుర్రవాడు (హర్ష అనుకుంటాను పేరు) రాసిన కథ చదువుతున్నాను. అందులో భాష చూస్తె, ఆ వయసు కుర్రాడు అంత స్పష్టంగా రాసాడా? అని ఆశ్చర్యపోయాను (ఇప్పుడు పిల్లలు తెలుగు ఇంతలా రాయగలరని నేను ఊహించలేదు)

నారాయణ శర్మ: హర్ష- కొంతవరకూ exceptional కుర్రవాడు- వాళ్ళమ్మకి తెలుగంటే అభిమానం- ఆవిడ తెలుగు మీడియం బళ్ళలో చాలా కాలం నుండీ టీచరుగా పనిచేస్తున్నది. ఈ కథని ఆవిడ చెబితే వాడు రాసి ఉంటాడని నాకూ‌అనిపించింది, ఎడిటింగ్ సమయంలో. అలాంటి అనుమానపు సందర్భాల్లోకూడా కథల్ని reject చేయట్లేదు- చేస్తే పిల్లల మొరేల్ దెబ్బతింటుందని- వాటిని అలాగేగాని, ఇంకొంత మార్చిగాని అచ్చేసేస్తున్నాం..అయితే సందర్భం వచ్చినప్పుడు పిల్లలకు ఏది సరైన పనో చెప్తుంటాం వ్యక్తిగతంగా.

చాలా కథలు కాపీవి వస్తుంటాయి- పిల్లలు ఏ వార్తలోనో, మొగ్గలోనో చదివిన కథలు రాస్తుంటారు. వాటిని గుర్తుపట్టటం ఒక్కోసారి కష్టమౌతుంటుంది- చాలా సార్లు మా పిల్ల ఎడిటర్లు (వాళ్ళూ ఆ పేపర్లలో కథల్ని చదువుతూనే ఉంటారు గనక) కనుక్కొని చెప్పేస్తుంటారు. అలాంటప్పుడు వాటిని పూర్తిగా తిరస్కరించటమో, మాకు/ఆ పిల్ల/పిల్లవాడికి సమయం ఉంటే పిలిచి ‘దీన్ని ఇలా మార్చి రాయి మళ్ళీ’ అని చెప్పటమో చేస్తున్నాం.

మొత్తంమీద ఎడిటర్ల పాత్ర ఎక్కువే ఉంది.

సౌమ్య: పిల్లల భాషనూ మీరు అలాగే ఉంచేస్తారా, పత్రికకి తగ్గట్లు ఎమన్నా ఎడిటింగ్ చేస్తున్నారా?

నారాయణ శర్మ: నిజంగానే ఇప్పటి పిల్లలు తెలుగును ఇంతలాగేకాదు; ఎంతలాగానూ రాయలేకపోతున్నారు. రాసేప్పుడు అచ్చుతప్పులుంటై- నిజానికి సమస్య అది కాదు. పదాల్ని సరైన అర్థంలో వాడుకోవటం గాని, వాక్యాల్ని నిర్మించటంలోగాని పిల్లలు (నాకు తెలిసిన చాలామంది పెద్దలుకూడాను) బాగా వెనకబడి (ముందుబడి) ఉంటున్నారు- వాక్యాల్ని చదివితే, వాటిలో‌ “తెలుగు భాషలో ఏమాత్రం అంగీకరింపబడవు” అనే ప్రయోగాలు బాగా ఉంటై. వాటిని మార్చి అర్ధం తెప్పించటం ఎడిటర్ పని- కష్టమే, అయితే “అచ్చయ్యే ప్రతి కథ వెనకా ఒక పిల్లాడు/పిల్ల ఉంది; కథ అచ్చవ్వటం మనకంటే వాళ్ళకు ముఖ్యం” అని గుర్తుపెట్టుకొని ఎడిట్ చేస్తుంటాం. వీలైనంతవరకూ ప్రతి ఒరిజినల్ కథనూ ఏదో‌ఒక రకంగా ముద్రించేందుకే ప్రయత్నిస్తాం- మళ్ళీ‌ ఓసారి రాయమని వెనక్కిచ్చేసి గాని, పదాలు/వాక్యాలు/ఐడియాలు అందించి గాని, స్వయంగా మేమే మార్చి గానీ.

చాలామంది పిల్లలు కధలు నోటితో చెప్పేటప్పుటి వాక్య నిర్మాణాన్ని ‘రాసేప్పుడు’ నిలుపుకోరు- అలాంటి పిల్లలచేత- కథలు ‘చెప్పిస్తున్నాం’, వాటిని రికార్డు చేసుకొని, వేరేవాళ్ళు వాటిని వింటూ కథలు కీ యిన్ చేస్తారు. అయితే ఇది ఒక escape route అయిపోకుండా పిల్లల చేత రాయించటమూ చేస్తాం..

వాక్యాలూ, వాటి నిర్మాణమూ సరిగ్గా ఉండి, అవి కథల సందర్భానికి అనుగుణంగా ఉంటే ఎడిటర్ల వేట్లు ఏమీ పడవు. అలా కాని సందర్భాల్లో ఎడిటర్లకు పని తప్పదు.

కొన్నిసార్లు పిల్లలు కధల్ని బా…గా సా..గదీస్తారు- వాటిలో repetition అర్థవంతంగా ఉండదు- అవన్నీ ఎడిట్ చేయక తప్పట్లేదు.

ఎడిట్ చేసాక వీలైనంత వరకూ వాళ్ల వాక్యాలే, వాళ్ళు వాడిన పదాలతోటే- ఉంచేందుకు ప్రయత్నిస్తాం- ప్రాంతాన్నిబట్టి వాడే పదాలమీద ప్రత్యేక శ్రద్ధపెట్టి- (ఉదా: ‘వెంట్రుకలు పూడిశిన కథ’). ఇక, యాస పరంగా చూస్తే అనంతపురం జిల్లాకొక ప్రత్యేకమైన యాస ఉంటుంది, కానీ అది కాగితం మీదికి అంత స్పష్టంగా రాదు- తెలంగాణలో‌మాదిరి/చిత్తూరు జిల్లాలో మాదిరి. ‘వచ్చినాడు, పోయినాడు’ లాంటి ప్రయోగాలు మాత్రం బాగా ఉంటై- కొత్తపల్లిలో కూడా ఆ ‘యాస’ కనబడుతుంది. రాబోయే మే సంచికకోసం చిత్తూరు జిల్లా పిల్లల రవనలు వచ్చి ఉన్నై- అలా మే సంచికలో మీకు చిత్తూరు యాస కనబడుతుంది- ఎడిటింగులో ప్రాంతీయత దెబ్బతినకుండా ఉంచేందుకు, అదే సమయంలో‌ఇతర ప్రాంతాల వాళ్ళకూ అర్థం అయ్యేట్లు- చూస్తాం. అలా చూడాల్సిన అవసరం ఉంది-ఏంచేస్తాం- “నల్ల” అంటే తెలంగాణ వాళ్ళకి అర్థమైనట్లు మిగిలిన ప్రాంతాలవారికి- అదీ పిల్లలకి- అర్థం కాదు కదా? ఒకటి రెండు చోట్ల నల్ల అని వాడినా, మిగిలిన చోట్ల పంపు అనో, కుళాయి అనో వాడాల్సి వస్తున్నది- అవి రచయితల సొంత ప్రయోగాలు కానప్పటికీ.

సౌమ్య: అలాగే, గతంలో మా కాలేజీ పిల్లలం చుట్టుపక్కల ఉన్న రోజుకూలీల పిల్లల కోసం ఒక సాయంకాలం బడి నడిపేవరం. అందులో, పిల్లల చేత కథలు రాయించడం, చెప్పించడం వంటి పనులు చేసాము. వాళ్ళు కథ చెప్పడం, రాయడం రెండూ వారి యాసలోనే చేసేవారు – చేసిన మేరకు. మాకు ఆ యాస పూర్తిగా తెలీకపోయినా, అర్థం చేసుకునే వాళ్లము… వాళ్ళకి వచ్చినట్లు చెప్పనీ మొదట అని. కొత్తపల్లి కథలు చూస్తే – మామూలు పత్రికల భాషలోనే ఉన్నాయి. ఇది నాకు కొంచెం ఆశ్చర్యం కలిగించింది. అందుకే నేను ఎడిటింగ్ గురించి అడిగింది… ఆ వయసు పిల్లల్లో – మాట్లాడే భాషకి, రాసే భాషకి ఉన్న తేడ ని ఎలా గుర్తించగలుగుతున్నారు?

నారాయణ శర్మ: గుర్తించరు- చదువులు, అచ్చుపుస్తకాలు ఒకరకంగా వాళ్లని condition చేసేస్తున్నాయి- ముందే చెప్పినట్లు, అనంతపురం జిల్లా తెలుగుభాషలో “పలికేతీరు” ఒకటి ప్రత్యేకంగా ఉంటుంది తప్పిస్తే, దాన్నే రాతలో పెట్టినప్పుడు ఆ భాషకు మిగిలిన ప్రాంతాల భాషకు పెద్దగా తేడా కనబడదు-( వాక్యాల అంతాల్ని మినహాయిస్తే.) తెలంగాణ యాస అలాకాదు- తెలిదేవర భానుమూర్తి రచనలు తెలంగాణకే ప్రత్యేకం. చిత్తూరుజిల్లా యాసకూడా ప్రత్యేకమే. కానీ అనంతపురం జిల్లా తెలుగు “mainstream” తెలుగుతో బాగానే మమేకం అయినట్లుంది- తేడా కనబడనంతగా. (ఎంతైనా ఆంధ్రభోజుడి ప్రాంతం కదా:)) ఇక్కడ కూడా నిజం పల్లెల్లో కొన్ని కొత్తకొత్త పద ప్రయోగాలు కనబడతై, గాని అలాంటి పల్లెల్లో ఎవరుంటున్నారిప్పుడు? అందుకని మాకు మీరు ఎదుర్కొన్న సమస్య రాలేదు.

పోతే, ఇక్కడి పిల్లలు ఏమీ ప్రత్యేకం కాదు- పల్లె పిల్లల్లో ఎవరిని మీటినా కధలు కొల్లలుగా వెలువడతై. ఎటోచ్చీ వాళ్లకు రాయాలంటే బద్ధకం- రాయటం రాదు, రాయరు. వాళ్లతో మనకు దగ్గరి సంబంధం ఉంటే, ‘అలా రాయటం సహజమైన పనే తప్ప, ప్రత్యేక లక్షణం ఏమీ కాదు’ అని వాళ్లని ఒప్పించగలిగితే, అప్పుడు రాయచ్చు వాళ్ళు- రాస్తున్నకొద్దీ వాళ్లదంటూ ఒక/కొన్ని శైలి/శైలులు ఏర్పడతై. వాళ్ళవంటూ కొన్ని విషయ వస్తువులు ఏర్పడతై. ఆపైన వాళ్ళకి స్ఫూర్తి దొరుకుతున్నకొద్దీ రాస్తారు; రాసినకొద్దీ‌ బాగుపడతారు. కథలు రాయటం ఒక end కాదు. పిల్లల్లో రాసే అలవాటు పెరిగేందుకు ఇదొక means. రాసిన కథలు అచ్చైతే, ఆ పిల్ల/పిల్లవాడు మళ్ళీ రాస్తారు; రాసేందుకు గాను ఇంకొకళ్ళు రాసినవి చదువుతాడు/తుంది- పుస్తకాల ప్రక్రియలోకి వస్తారు వాళ్ళు మెల్లిగా. ఇదంతా వీళ్లను ఆ process లోకి లాగేందుకో‌ ప్రయత్నం.

మనం చదివినంత ఇష్టంగా అందరూ పుస్తకాల్ని చదవాలంటే, కష్టపడాలి మరి.

[ఇక్కడితో మా సంభాషణ ముగిసింది. మా ప్రశ్నలకి ఓపిగ్గా సమాధానాలు చెప్పిన కొత్తపల్లి టీం కి ధన్యవాదాలు!]

You Might Also Like

14 Comments

  1. సౌమ్య

    ఈమాట పత్రిక తాజాసంచికలో కొత్తపల్లి వారితో రాజా పిడూరి గారు నడిపిన సంభాషణ వచ్చింది. లంకె – http://eemaata.com/em/issues/201405/4046.html

  2. gajula

    kottapalli all the best.we are with u

  3. ammaodi

    కొత్తపల్లి సభ్యులకు నిజంగా మీ శ్రమ, కృషి, పరిశోధన గొప్పవండి. పిల్లలను మీరు ప్రోత్సహిస్తున్న తీరు స్ఫూర్తిదాయకంగా ఉందండి!

  4. telugu4kids

    కొత్తపల్లి వారికి:
    మీ ఈ-పత్రిక మొదలైనప్పతినుంచీ అప్పుడప్పుడూ చూస్తూనే ఉన్నాను.
    అలా మొదటినుంచీ ఇప్పటివరకూ వచ్చిన మార్పులూ కొంచెం తెలుసు.
    ఇప్పుడే ఈ వ్యాసం అంతా చాలా సార్ల తర్వాత మళ్ళీ ఒక సారి చదివి, మీ ఏప్రిల్ సంచిక చూసి, ఇటు వచ్చాను.
    అక్కడ పిల్లల పాటలు నాకు అన్నిటికంటే ఎక్కువ నచ్చాయి. ఒక్క పాటకే వ్యాఖ్య రాశాను కానీ, పిల్లలందరినీ అభినందించాల్సిన విషయం.
    వారిని ప్రోత్సహిస్తున్న పెద్దలకూ అభినందనలు చెప్పాలి.
    మీరు ఇంత కృషి చేస్తున్నారు.
    పత్రిక గురించి నా అభిప్రాయాలు పైన (అడిగే వాళ్ళకి ఎలా తెలుసో అన్నట్లు) ప్రశ్నల రూపంలో కనిపించాయి. దానికి మీరు సమాధానాలు చాలా వివరంగా ఓపికగా ఇచ్చారు.
    ఐనప్పటికీ నాకు కొన్ని అభిప్రాయాలున్నాయి మీరు ప్రచురించే కథల మీద. అందుకే నేను కాక వేరెవరైనా ఇలాంటి వాటి గురించి రాయాలని ఆశిస్తాను, నా కోణం నుంచే కాక వేరే కోణాలు తెలియాలి అని. ఆ పని ఈ వ్యాసం వల్ల నెరవేరింది కనుక ఇక నా ఆలోచనలు:
    మీరు చేస్తున్న కృషికి ఇంకా మంచి ఫలితాలు తెప్పించచ్చు. పిల్లల చేత రాయించి అచ్చు వేయించడం బావుంది. ఐతే మీరు చెప్పిన ఎడిటింగ్ పాత్ర అంత మరీ involved గా ఉండకూడదనుకుంటే వేరే రకాలుగా కూడా ఆలోచించాలేమో. ఈ పత్రికలో ఐతే మీరు పిల్లల కథలు చాలా మటుకు “సేకరణ” అని చెప్తున్నారు. కాబట్టి పరవాలేదేమో. కానీ అవైనా ఎక్కువ ఎడిటింగ్ లేకుండా వారు రాయగలిగే స్థితికి రప్పించాలి.

    ఉదాహరణకు పిల్లల చేత రోజూ చదవడం, రాయడం సాధన చేయించడం – ప్రచురించబడుతుందా లేదా అని ఒత్తిడి లేకుండా. చదివిన కథలు, పుస్తకాలు, విషయాలలో ఏమి నచ్చాయో, ఎందుకు నచ్చాయో, ఏమి నచ్చలేదో, ఎందుకు నచ్చలేదో, పాత్రల గురించీ, కథలో సమస్య, పరిష్కారం వంటి వాటి గురించి రాయడము, చర్చించడము చెయ్యచ్చు. ఒక picture prompt ఇచ్చి రాయించచ్చు. ఒక సమస్య (వ్యావహారికమైనదే) ఇచ్చి పరిష్కరించమనచ్చు. ఒక కొత్త పదం ఇచ్చి దాని చుట్టూ కథ అల్లించచ్చు. ఒక్కో నెలకూ, ఆ నెల calendar కు theme తయారు చేయించచ్చు. పాల్గొంటున్న బడులలో వార్తలు రాయడం, లేదా ప్రముఖుల గురించి సమాచారం సేకరించడం, ఆ hero figures లో వారికి ఏ లక్షణాలు నచ్చాయి, ఎందుకు నచ్చాయి వంటివి రాయించడం, లేదా, ఒక జిల్లా గురించో ఒక వ్యాపకం గురించో, ఒక occupation గురించో రాయించడం, పరిశొధన అలవాటు చేయించడం, source దాచాల్సిన అవసరంలేకుండా పరిశొధించో, సేకరించో రాసామని చెపుతూ రాసేలా చేయించడం, ఇలాంటి ప్రయోగాలు చేసి మీరు ఈ ప్రయత్నాన్ని ఇంకా ఎంతో ముందుకు తీసుకు పోవచ్చు. ఇవి ఇప్పటికే చేస్తున్నాము అంటారా, ఐతే శుభం. In time results will be there for all of us to see. ఇలాంటి ఆలోచనలతో brainstorming చెయ్యడానికి నేను ఉపయోగపడతాను అనుకుంటారా సంప్రదించండి.
    అభినందనలతో
    తెలుగు4కిడ్స్ .

  5. రవి

    మంచి విశేషాలు తెలిపారు.

    మా వూరిపక్కనే ఇంత నిధి పెట్టుకుని ఇన్ని రోజులు తెలియలేదు. ఈ పత్రికకోసం ఏదైనా చేయాలనిపిస్తూంది. వీలున్నప్పుడు ఈ పత్రిక వారిని కలవాలి.

  6. మాగంటి వంశీ

    బుడుగోయ్ గారూ – మీకు పక్కన సీగాన పెసూనాంబ లేకపోవడం మూలానో, ఇంకేదో కారణం మూలానో ఎక్కడో ఏదో తేడా వచ్చినట్టుంది…. 🙂 అసలు మీరన్న దానికి సమాధానం ఇవ్వాల్సిన అవసరం లేదు కానీ, అనవసరంగా మీరు పుల్లలుచ్చుకుని బయలుదేరారు కాబట్టీ, అదీ పుస్తకం వారి స్థలంలో కాబట్టీ నా సమయం వ్యర్థం చేసుకుంటున్నాను. ఆవ్యాసం లోని పెద్దాయనా, ఇక్కడ నేనన్న “నారాయణ” పెద్దాయన వేరు వేరు….లంకె లేదు. ఆయనకు చెప్పాల్సింది ఏదో అక్కడే చెప్పేసాను.

    ఇహ దీనిని ఇంతటితో ఆపితే మంచిది.

  7. budugoy

    చక్కని పరిచయం. ఎపుడైనా అనంతపురం వెళ్తే టింబక్టూను చెన్నేకొత్తపల్లి ని చూడాలనిపించేంత బాగుంది.
    కొత్తపల్లి వారి ప్రయత్నం మరింత ముందుకు సాగాలని కోరుకుంటున్నాను.
    వంశీ గారు, ఆ వ్యాసంలో మర్యాదగా చెప్పిన పెద్దాయనని ఈ వ్యాసంలోకి లాగడం నాకైతే నారాయణా అంటున్నట్టుగా లేదు.

  8. రామ

    చక్కటి ప్రయత్నం – కొత్తపల్లి వారికి అభినందనలు. ఏ పే పాల్ ద్వారానో ఇండియా లో మనం ఎవరికైనా gift subscriptions ఇవ్వాలనుకుంటే ఇవ్వగలిగే అవకాశం కల్పించడాన్ని వీరు తప్పక పరిశీలించాలి (వాళ్ళకి మెయిల్ కూడా పంపిస్తాను).

  9. మాగంటి వంశీ

    కొత్తపల్లివారికి అభినందనలు. నిజంగా మాష్టారనిపించారు, అన్ని వివరాలూ చక్కగా విడమరచి చెప్పి. పిల్లలు అదృష్టవంతులు, ఇలాటి మాష్టార్లు వాళ్ళకున్నందుకు.

    వేమూరి రాధాకృష్ణశర్మగారని, మా నాన్నగారికి పాఠాలు చెప్పే మాష్టారు – పిల్లలకోసం, పిల్లల భాగస్వామ్యంతో ఇలానే యాభై ఏళ్ళ క్రితం మా నానమ్మగారి ఊరు మచిలీపట్నంలో “వెన్నెల” అనే పత్రిక నడిపేవారట. నారాయణ శర్మగారు చెప్పినట్టు ప్రింటర్లతో ఇబ్బందుల మూలాన (ఇప్పుడు కంప్యూటర్ ప్రింటర్లవాళ్ళ వల్లా, ప్రింటుచేసె ప్రింటర్ల వల్లా ఇబ్బందైతే….ఆ కాలంలో అచ్చమైన ప్రింటర్ల ఇబ్బంది- ఇతర కారణాలున్నవేమో తెలియదు కానీ – సకాలంలో అచ్చేసి ఇవ్వక, ఇచ్చినా మూడు నాలుగు కథలు ఎగ్గొట్టో, అన్నీ ఇచ్చినా సరైన ప్రూఫు రీడింగు చెయ్యక తప్పుల తడకలతో – ఇలా బోలెడు ఇబ్బందులట!), దానికితోడు ఆర్ధిక ఇబ్బందులు కూడా తోడవ్వటంతో ఆ పత్రిక మూతపడాల్సి వచ్చింది అని తెలియవచ్చింది.

    “శుభం పలకరా అంటే ” ఏదో అన్నట్టు – ఆ పత్రిక మూతపడింది అని వివరం చెప్పినందుకు తప్పుగా అనుకునేరు…ఆ మధ్య నారాయణా అంటే, బూతు మాట్టాడతావురా అని ఒక పెద్దాయన ఇంతెత్తున లేచారు… :)ఆ ఉద్దేశంతో అనలేదనీ, ఇలాటి పత్రికే ఒకటి ఉండేదనీ తెలియచెప్పటం నా ఉద్దేశమనీ….అదండీ …

    ఏదేమైనా కొత్తపల్లివారు ఇలా మంచి మంచి తరుణోపాయాలతో చిక్కులని పరిష్కరించుకుంటూ, ఇంకో యాభై ఏళ్ళు ఈ పత్రికనందించాలని కోరుకుంటూ..

  10. telugu4kids

    A very candid interview and the best I read on Pustkam.net so far.
    You covered so many aspects in your questions.
    Thanks to Narayana Sarma garu and Anand garu for their elaborate answers.
    Got to read a couple of times more to get the grasp of the whole idea, effort behind it and the inspiration it can provide.
    With their kind of invlovement, they can really make many wonders happen.
    Even though I’m far off, I can still offer a little bit of my time and any kind of help that is possible using internet.

  11. Aruna Pappu

    పుస్తకం, కొత్తపల్లి – అభినందనలు.

  12. మెహెర్

    Great post focusing an inspiring effort. Thank you.

  13. Tweets that mention పుస్తకం » Blog Archive » కొత్తపల్లి కబుర్లు -- Topsy.com

    […] This post was mentioned on Twitter by chavakiran, Anil Atluri. Anil Atluri said: కొత్తపల్లి కబుర్లు http://goo.gl/Pcx0 If you know to read Telugu, go read కొత్తపల్లి […]

  14. chavakiran

    Thanks for this inspiring post.

Leave a Reply